Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Zakładu Emerytalno - Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy przyznania prawa do równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Kwiecińska po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.T. na decyzję Dyrektora Zakładu Emerytalno - Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego p o s t a n a w i a odrzucić skargę

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia [...] lutego 2009 r. M.T. wniósł do Sądu Okręgowego w W. [...] Wydział Ubezpieczeń Społecznych odwołanie od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 19 lipca 2011 r., sygn. akt [...], Sąd Okręgowy w W. stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.

Przekazana sprawa ze skargi (odwołania) M.T. na wskazaną decyzje administracyjną została zarejestrowana w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie, pod sygn. akt II SA/Wa 2437/11.

W udzielonej w dniu 7 grudnia 2011 r. odpowiedzi na skargę (doręczonej skarżącemu w dniu 28 grudnia 2011 r.), organ wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji z uwagi na wydanie jej przez organ niewłaściwy w sprawie (art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a.). Uzasadniając tak zajęte stanowisko procesowe, organ powołał się na uzasadnienie ww. postanowienia Sądu Okręgowego w W., w którym Sąd ten, wyjaśniając administracyjny charakter zawisłej sprawy z odwołania skarżącego, powołał się na wydany w innej sprawie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 28 października 2009 r., sygn. akt II SAB/Go 53/09, w którym to wyroku Sąd Administracyjny stwierdził, że do rozpoznania wniosku emeryta policyjnego w sprawach mieszkaniowych jest właściwy Komendant Powiatowy Policji.

Alternatywnie, organ wniósł o oddalenie skargi. Ten z kolei wniosek procesowy organ poparł treścią art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz wybranym orzecznictwem sądów administracyjnych. W tym zakresie organ stwierdził, że odmowa przyznania wnioskowanego uprawnienia była zasadna, bowiem uprawnienie to przysługuje wyłącznie czynnym funkcjonariuszom Policji, a nie emerytom policyjnym, a taki status posiada skarżący.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności należy wskazać, że jak wynika z treści art. 58 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270), sąd nie może odrzucić skargi z tego powodu, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, jeżeli w tej sprawie sąd powszechny uznał się za niewłaściwy. Przepis ten zawiera zatem regułę kolizyjną, w oparciu o którą to regułę sąd administracyjny ma obowiązek przyjąć swą właściwość, jeżeli w sprawie zostało wydane prawomocne postanowienie sądu powszechnego o uznaniu się za niewłaściwym i przekazaniu sprawy do rozpoznania sądowi administracyjnemu (por. J.P. T.: "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wyd. 2., Warszawa 2006, str. 179, teza 10.).

Nie oznacza to jednak, że skarga nie może zostać uznana za niedopuszczalną z innej przyczyn, niewymienionej w art. 58 § 1 pkt 1 cyt. wyżej ustawy.

Taka też sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie.

Stosownie bowiem do treści art. 52 § 1 i § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje już żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.

Strona 1/2