Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. M. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie nabycia uprawnień równoważnych uprawnieniom wynikającym z posiadania stopnia naukowego doktora habilitowanego postanawia -odrzucić skargę G. M.-
Zgodnie z art. 50 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej powoływanej jako ppsa), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 6 ppsa Sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Pod pojęciem innych "innych przyczyn", można także rozumieć brak legitymacji skargowej po stronie wnoszącego skargę. Wprawdzie co do zasady brak interesu prawnego w rozumieniu art. 50 § 1 ppsa winien skutkować oddaleniem wniesionej skargi, jednakże w orzecznictwie zarysował się pogląd, że postanowienie odrzucające skargę jest dopuszczalne, gdy brak legitymacji skargowej jest ewidentny (vide: postanowienie NSA z 20 stycznia 2012 r. sygn. akt II OSK 74/12, LEX nr 1113796, postanowienie NSA z 27 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 2500/10, LEX nr 742360). Wniesienie skargi przez nieuprawniony podmiot stanowi przyczynę jej odrzucenia, jeżeli skarga pochodzi od podmiotu, który a limine nie może być skarżącym. Chodzi tu o taki podmiot, co do którego nie zachodzi potrzeba zbadania, czy posiada on interes prawny we wniesieniu skargi, ponieważ i tak w świetle obowiązujących przepisów nie jest on legitymowany do jej wniesienia (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2012, komentarz do art. 58, teza 18).
Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie. Przedmiotem skargi G. M. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest decyzja Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie nabycia przez nią uprawnień równoważnych uprawnieniom wynikającym z posiadania stopnia naukowego doktora habilitowanego. Decyzja ta została wydana na podstawie art. 21a ust. 3 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595 ze zm.). Zgodnie zaś z art. 21a ust. 4 ww. ustawy, na decyzję Centralnej Komisji przysługuje rektorowi w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania skarga do właściwego sądu administracyjnego. Przepis ten wskazuje podmiot, który posiada legitymację do wniesienia skargi na decyzję Centralnej Komisji wydaną na podstawie art. 21a ust. 3 ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki. Jest to przepis szczególny w stosunku do art. 50 ppsa, bowiem ustawodawca zawęził w nim krąg podmiotów uprawnionych do złożenia skargi do sądu administracyjnego. Tylko rektor szkoły wyższej, którego decyzja została uchylona przez Centralną Komisję, posiada legitymację do wniesienia skargi. Uregulowanie zawarte we wskazanym przepisie wyłącza dopuszczalność wniesienia skargi na decyzję Centralnej Komisji przez jakikolwiek inny podmiot, nawet wówczas gdy rozstrzygniecie narusza interes prawny lub uprawnienie tego podmiotu.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że G. M. nie posiada uprawnienia do wniesienia skargi na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, którą uchylono decyzję Rektora [...] w sprawie nabycia przez nią uprawnień równoważnych uprawnieniom wynikającym z posiadania stopnia naukowego doktora habilitowanego.
Z tego względu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ppsa, orzekł jak w sentencji.