Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Agnieszka Góra-Błaszczykowska po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Rady Wydziału (...) w L. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania stopnia doktora habilitowanego postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić stronie skarżącej kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem uiszczonego wpisu sądowego od skargi.
Rada Wydziału Nauk Humanistycznych (...) w L. (dalej także jako Rada Wydziału) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia (...) maja 2019 r. nr (...). Zaskarżoną decyzją, po rozpatrzeniu odwołania M. G., na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1789) w zw. z art. 179 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. 2018.0.1669) Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów uchyliła uchwałę Rady Wydziału Nauk Humanistycznych (...) w L. z dnia (...) marca 2017r., odmawiającą nadania stopnia M. G. naukowego doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dyscyplinie literaturoznawstwo i przekazała postępowanie do ponownego procedowania. W skardze został zawarty także wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o odrzucenie skargi Rady Wydziału podnosząc, iż była ona organem I instancji, który wydał decyzję w formie uchwały. Zdaniem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów status skarżącego jako organu I instancji powoduje, że nie jest on legitymowany do składania skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest zagadnienie dopuszczalności wniesienia skargi przez Radę Wydziału Nauk Humanistycznych (...) w L. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia (...) maja 2019 r. nr (...), a więc zagadnienie dopuszczalności skargi organu I instancji na rozstrzygnięcie organu odwoławczego.
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a) uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny.
Mając na względzie powyższą regulację prawną oraz okoliczności sprawy, Sąd podzielił pogląd zawarty w odpowiedzi na skargę, iż skarga została wniesiona przez nieuprawniony podmiot. W ocenie Sądu Rada Wydziału nie ma interesu prawnego w sprawie w rozumieniu art. 50 § 1 P.p.s.a.
Interes prawny musi być zawsze jednostkowy, realny, konkretny i sprawdzalny. Podstawą interesu prawnego dla określonego podmiotu może być tylko konkretny przepis prawa materialnego, który w ten sposób stwarza mu legitymację procesową. Z przepisu tego powinno wynikać, że dana osoba (fizyczna, prawna lub inna jednostka organizacyjna) może być obarczona powinnością określonego zachowania wyznaczonego zakazem lub nakazem, oczywiście dopiero po skonkretyzowaniu ich w decyzji administracyjnej przez organ administracji publicznej, działający w granicach jego właściwości i kompetencji.
Nie budzi wątpliwości, że stroną w postępowaniu administracyjnym przed I i II instancją w rozpoznawanej sprawie była M. G.. Rada Wydziału występowała w postępowaniu administracyjnym jako organ wydający, w formie uchwały, decyzję pierwszoinstancyjną. Tym samym organ ten nie ma przymiotu strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym.
Zagadnienie dopuszczalności wnoszenia skarg do sądu administracyjnego przez organy administracji publicznej była dotychczas rozstrzygana w sposób jednolity i jednoznaczny w orzecznictwie sądowo administracyjnym. W postanowieniu z dnia 6 lipca 2009 r. (sygn. akt I SA/Wr 941/09, lex nr 508740), Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, iż "burmistrz, działający w sprawie jako organ I instancji, nie może kwestionować rozstrzygnięcia wydanego w tej samej sprawie przez organ podatkowy wyższej instancji. W ustawowej roli organu orzekającego bowiem nie ma miejsca na jego własny interes prawny lub obowiązek, nawet gdy w rzeczywistości decyzja ta dotyka bezpośrednio lub pośrednio jego praw i obowiązków".
Z uwagi na niedopuszczalność skargi w całości, Sąd odstąpił od rozpoznania zawartego w skardze wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji.