Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk, Sędzia WSA Izabela Głowacka - Klimas (spr.), Sędzia WSA Joanna Kube, Protokolant starszy specjalista Małgorzata Plichta po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie ponownego ustalenia wysokości ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy postanawia: zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne.
A. G. (skarżący) wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] maja 2019 r. (nr [...]), którą organ po rozpoznaniu wniosku skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej z [...] lutego 2019 r. (nr [...]) o odmowie ponownego ustalenia i wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz dodatkowy wraz z odsetkami.
Skarżący w uzasadnieniu skargi powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r. sygn. akt K 7/15 dotyczący art. 115a ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2019 r., poz. 161 ze zm.), który określa sposób ustalenia wysokości ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany przez funkcjonariusza policji urlop. Skarżący podniósł, że powołany wyrok, mimo że dotyczy funkcjonariuszy Policji, powinien zostać uwzględniony w jego sprawie ,gdyż regulacje w zakresie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany przez funkcjonariusza straży granicznej urlop są tożsame.
Pełnomocnik skarżącego złożyła na rozprawie w dniu [...] stycznia 2020 r. pismo procesowe uzupełniające skargę, z którego wynika, że skarżący nie wnosi o bezpośrednie stosowanie Konstytucji w zakresie ustalenia wysokości jego ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, skarżący domaga się zastosowania wobec niego art. 118 ust. 1 pkt 2 ustawy o Straży Granicznej.
Komendant Główny Straży Granicznej w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie. Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 118 ust. 1 pkt 2 ustawy o Straży Granicznej, skarżącemu w dacie zwolnienia ze służby wypłacono ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany przed zwolnieniem ze służby urlop wypoczynkowy i urlop dodatkowy, w wysokości obliczonej w sposób określony w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 16 września 2005 r. w sprawie ekwiwalentów pieniężnych za niewykorzystane przez funkcjonariusza Straży Granicznej urlopy i czas wolny od służby (Dz. U. z 2005 r., poz. 1560). Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, podstawę do obliczania ekwiwalentu za urlop stanowi miesięczne uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Wysokość ekwiwalentu za urlop obliczona została przy zastosowaniu mnożnika 1/30.
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, dalej jako p.p.s.a.) sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Innymi słowy chodzi tu o sytuację, w której występuje zagadnienie prejudycjalne pozostające w bezpośrednim związku z rozpoznawaną sprawą.
W orzecznictwie sądowym zwraca się uwagę, że zawieszenie postępowania sądowego powinno być uzasadnione względami celowości, sprawiedliwości jak również ekonomiki procesowej, przy czym celowość zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. powinna być analizowana z punktu widzenia ewentualnego wystąpienia w przyszłości konieczności uruchomienia nadzwyczajnych środków wzruszania rozstrzygnięć ostatecznych, np. wznowienia postępowania administracyjnego lub stwierdzenia nieważności decyzji (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 czerwca 2008 r., sygn. akt I FZ 221/08, publ. Lex nr 479145; postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 3321/08, wszystkie orzeczenia dostępne w centralnej bazie orzeczeń dostępnej na stronie: http://www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Nadto podkreśla się, że w sprawach sądowoadministracyjnych zjawiskiem niepożądanym, utrudniającym praworządne działanie administracji są niejednolite stanowiska sądu, co do wykładni i stosowania prawa w sprawach o analogicznym lub zbliżonym stanie prawnym i faktycznym (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 czerwca 2008 r. sygn. akt I FZ 221/08, publ. Lex nr 479145 oraz B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 302-303). Jednolitość orzecznictwa stanowi zaś jedną z gwarancji prawidłowego realizowania prawa do sądu.