Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Andrzej Kołodziej po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. Z. z dnia 31 maja 2011 r. na decyzję Dyrektora [...] nr [...] oznaczoną datą [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej postanawia -odrzucić skargę-
Przedmiotem skargi P. Z. z dnia 31 maja 2011 r. jest decyzja Dyrektora [...] nr [...] oznaczona datą [...] utrzymująca w mocy decyzję tego organu z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Zaskarżona decyzja wydana została na podstawie art. 16 w zw. z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) zwanej dalej u.d.i.p., co wynika z jej treści. Utrzymując w mocy decyzję o odmowie udostępnienia żądanej informacji organ powołał się na tajemnicę przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.) oraz ochronę danych osobowych. Organ pouczył, że wnioskodawcy przysługuje prawo wniesienia powództwa do sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę podmiotu, który odmówił udostępnienia informacji publicznej.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor [...] wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
W ocenie Sądu, zaskarżona decyzja Dyrektora [...] nr [...] oznaczona datą [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej nie podlega kontroli sądu administracyjnego. Skarga na wymienioną decyzję jest niedopuszczalna.
Zasady i tryb udostępniania informacji publicznej uregulowane zostały w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Z regulacji zawartych w powołanej ustawie wynika, że sąd administracyjny właściwy jest do rozpatrywania wszelkich spraw objętych powołanym aktem prawnym, z wyłączeniem spraw wymienionych w art. 22 u.d.i.p. Zgodnie z tym przepisem, podmiotowi, któremu odmówiono prawa dostępu do informacji publicznej ze względu na wyłączenie jej jawności z powołaniem się na ochronę danych osobowych, prawo do prywatności oraz tajemnicę inną niż informacja niejawna, tajemnica skarbowa lub tajemnica statystyczna, przysługuje prawo wniesienia powództwa do sądu powszechnego o udostępnienie takiej informacji (art. 22 ust. 1 u.d.i.p.). Podmiot, którego dotyczy wyłączenie informacji publicznej, ma interes prawny w przystąpieniu w charakterze interwenienta ubocznego po stronie pozwanej (art. 22 ust. 2 u.d.i.p.). Stosownie zaś do art. 22 ust. 3 u.d.i.p. sądem właściwym do orzekania w sprawach, o których mowa w ust. 1, jest sąd rejonowy właściwy ze względu na siedzibę podmiotu, który odmówił udostępnienia informacji publicznej.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym kryterium rozróżnienia pomiędzy sądami administracyjnymi, a sądami powszechnymi, w sprawach dotyczących kontroli decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej stanowi podstawa faktyczna odmowy udostępnienia takiej informacji (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 lutego
2008 r. sygn. akt I OSK 1640/07, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). O trybie dochodzenia praw związanych z odmową dostępu do informacji decyduje jej przedmiot. Podkreśla się, że oba tryby, tj. droga sądowoadministracyjna i postępowanie cywilne wykluczają się nawzajem, bowiem Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej nie dopuszcza dualizmu w zakresie przysługujących środków prawnych. Użyte w art. 22 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej określenie "z powołaniem się" ma takie znaczenie, iż wystarczy, że podmiot dysponujący informacją powołał się na wymieniony w tym przepisie przedmiot ochrony, aby wyłączyć możliwość kontroli decyzji przez sąd administracyjny.
W sytuacji, gdy podmiot, do którego zwrócono się o udostępnienie informacji publicznej, odmawia jej udostępnienia i powołuje się na tajemnicę przedsiębiorcy, czy ochronę danych osobowych - sądem właściwym jest zawsze sąd powszechny.
Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że skarga na decyzję Dyrektora [...] nr [...] oznaczoną datą [...] jest niedopuszczalna.
Z tego względu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w związku z art. 22 ust. 1 u.d.i.p., orzekł jak w sentencji.