Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2016 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego P. L. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia przetworzonej informacji publicznej postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego P. L. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), stanowiącą 23% podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Radca prawny P. L. został wyznaczony przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w [...] pełnomocnikiem z urzędu dla R. S. w niniejszej sprawie w postępowaniu przed sądem I instancji (pismo OIRP w [...] z dnia [...] sierpnia 2016 r., k-28 akt).
Wyznaczony pełnomocnik reprezentował skarżącego na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w dniu 15 grudnia 2016 r. Jednocześnie wniósł o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że nie zostały opłacone w całości ani w części.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki opłat i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715), które weszło w życie z dniem 2 listopada 2016 r. Przepis przejściowy, tj. § 22 powyższego rozporządzenia stanowi, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Niniejsza sprawa została wszczęta w dniu 4 lipca 2016 r. i nie została zakończona w I instancji przed dniem wejścia w życie powołanego rozporządzenia (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2016 r.). Dlatego do rozpoznania przedmiotowego wniosku pełnomocnika z urzędu znajdą zastosowanie przepisy wcześniejszego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1805).
Z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c tego rozporządzenia wynika, że opłaty maksymalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w "innej sprawie", to jest takiej, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna, albo adwokat nie sporządził skargi i nie brał udziału w rozprawie w sprawie skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego, wynoszą 480 zł.
Stosownie do treści § 4 ust. 1 powołanego rozporządzenia, opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności (§ 4 ust. 2).