Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. J. na decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w W. z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o ustaniu prawa do wojskowej renty inwalidzkiej postanawia - odrzucić skargę -
Z. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w W. z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o ustaniu prawa do wojskowej renty inwalidzkiej.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Merytoryczne badanie legalności aktów administracyjnych poddanych kognicji sądu administracyjnego jest możliwe wówczas, gdy skarga spełnia wymogi formalne, została złożona w terminie oraz gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego. Stwierdzenie braku którejkolwiek z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia rozpoznanie sprawy co do istoty. Stąd też przed przystąpieniem do rozpoznawania sprawy, należało zbadać dopuszczalność skargi Z. J. na decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w W. z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] odmawiającej skarżącemu stwierdzenia nieważności decyzji o ustaniu prawa do wojskowej renty inwalidzkiej.
Stosownie do treści art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie m. in. w sprawach skarg na decyzje administracyjne. Ponadto zgodnie z art. 3 § 3 cytowanej ustawy, sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.
W niniejszej sprawie Z. J. przedmiotem skargi uczynił decyzję Dyrektora WBE wydaną na podstawie art. 31, art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 z późn. zm.) w zw. z art. 156 kpa. Od powyższej decyzji, zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2010r. sygn. akt II UZP 3/10, droga sądowa przed sądem powszechnym jest niedopuszczalna.
Stosownie zaś do treści art. 32 ust 2 cytowanej ustawy decyzje ostateczne, od których nie zostało wniesione odwołanie do właściwego sądu, mogą być z urzędu przez wojskowy organ emerytalny zmienione, uchylone lub unieważnione, na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.).
Powyższe uregulowanie oznacza, iż decyzja wydana przez organ emerytalny w celu zmiany, uchylenia bądź unieważnienia decyzji ostatecznej powinna respektować zasady wskazane w kodeksie postępowania administracyjnego, w tym również zasadę dwuinstancyjności postępowania. Tymczasem zaskarżona decyzja z dnia [...] lutego 2010 r. jest decyzją pierwszoinstancyjną, od której przysługuje stronie środek zaskarżenia w administracyjnym toku postępowania. Biorąc zaś pod uwagę iż warunkiem skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest - zgodnie z art. 52 § 1 Prawa o postępowania przed sądami administracyjnymi - wyczerpanie środków zaskarżenia jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, należy stwierdzić, iż powyższa skarga Z. J. jest niedopuszczalna, ponieważ została wniesiona od decyzji I instancji, czyli przed wyczerpaniem toku instancji w postępowaniu administracyjnym.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w oparciu o art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.