Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Danuta Kania po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Z. na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej w W. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia inwalidztwa i związku inwalidztwa ze służbą postanawia : odrzucić skargę
Pismem z [...] kwietnia 2018 r. (data wpływu do biura podawczego Sądu) A. Z. (zwany dalej: skarżący), wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej w W.
z [...] lipca 2009 r. nr [...]w przedmiocie ustalenia inwalidztwa i związku inwalidztwa ze służbą.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na brak właściwości sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Przystępując do rozpoznania skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada, czy zaskarżony akt lub czynność organu administracji publicznej podlega kontroli tego sądu. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot, oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Stwierdzenie braku którejkolwiek z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do jej odrzucenia.
Oceniając dopuszczalność skargi w niniejszej sprawie należy przede wszystkim zwrócić uwagę, że postanowieniem z 20 stycznia 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 2197/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę skarżącego na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej w W. z [...] lipca 2009 r. nr [...].
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zaskarżone orzeczenie zostało wydane na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2013 r., poz. 667 ze zm., zwana dalej: ustawa zaopatrzeniowa).
Sąd wyjaśnił także, że komisje lekarskie, działające w sprawach funkcjonariuszy, czy kandydatów do służb mundurowych, są organami administracji publicznej i swe rozstrzygnięcia podejmują w formie decyzji administracyjnych, nazywanych orzeczeniami. Orzeczenia tych komisji dzielą się na dwie zasadnicze grupy. Pierwsza z nich obejmuje kwestie zaliczenia danej osoby do określonej kategorii do służby, jak i samej zdolności do służby. Natomiast druga grupa orzeczeń to orzeczenia ustalające schorzenia danej osoby, ich związek ze służbą i stopień inwalidztwa dla celów między innymi emerytalno-rentowych. Podstawą tych orzeczeń są odrębne przepisy, m.in. powołana powyżej ustawa zaopatrzeniowa. Takie orzeczenia nie mają samodzielnego bytu. Są one poddawane kontroli przez sądy powszechne w ramach odwołań od decyzji wydawanych w innych postępowaniach przez organy właściwe w sprawach odszkodowawczych lub emerytalno-rentowych. Mają one wyłącznie charakter orzeczenia wstępnego, jako jedna z przesłanek ustalenia prawa do określonych świadczeń, ich zakresu i wysokości. W konsekwencji nie podlegają one zaskarżeniu do sądu administracyjnego, gdyż sprawy orzekania o inwalidztwie i związku schorzeń ze służbą nie należą do właściwości takich sądów (por. wyroki NSA z 29 maja 2008 r. sygn. akt II OSK 667/08, z 30 kwietnia 2010 r. sygn. akt I OSK 93/10, z 22 lipca 2010 r. sygn. akt I OSK 220/10 publ. cbois, uchwała Sądu Najwyższego z 27 października 1999 r. sygn. III ZP 9/99, OSNP 2000/5/167, uchwała NSA z 19 stycznia 1998 r. sygn. akt OPS 8/97 ONSA 1998/2/39). Sąd stwierdził, że skoro w niniejszej sprawie zaskarżone orzeczenie dotyczyło byłego funkcjonariusza i ustalenia związku jego schorzeń ze służbą to orzeczenie to należy do drugiej omawianej powyżej grupy orzeczeń nie mających samodzielnego bytu i nie podlegających kontroli sądów administracyjnych, co oznacza, ze skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu.
Druga wniesiona przez skarżącego w tym samym przedmiocie skarga (na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej w W. z [...] lipca 2009 r. nr [...]), z uwagi na niewłaściwość sądu administracyjnego, została odrzucona postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 grudnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1428/16.
Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela ocenę prawną wyrażoną w prawomocnych postanowieniach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 stycznia 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 2197/15 i 14 grudnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1428/16.
Wskazać także należy, iż jak wynika z treści złożonej skargi skarżący w istocie domaga się stwierdzenia nieważności orzeczenia Okręgowej Komisji Lekarskiej w W. z [...] lipca 2009 r. nr [...]. Tymczasem sąd administracyjny nie jest właściwy do orzekania w sprawie stwierdzenia nieważności przedmiotowego orzeczenia.
Powyższe skutkuje stwierdzeniem, że również aktualnie złożona skarga na powyższe orzeczenie jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Mając na uwadze powołane okoliczności, Sąd działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.