Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Maria Werpachowska po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Rady Kolegium Zarządzania i Finansów [...] na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie nadania stopnia doktora habilitowanego postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić stronie skarżącej kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem uiszczonego wpisu sądowego od skargi.
Rada Kolegium Zarządzania i Finansów [...] wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z [...] lutego 2016 r. nr [...]. Zaskarżoną decyzją, po rozpatrzeniu odwołania K. P., na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (tj. Dz. U. z 2014 r., poz. 1852) Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów uchyliła uchwałę Rady Kolegium Zarządzania i Finansów [...] z [...] lipca 2015 r. nr [...] odmawiającą K. P. nadania stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk ekonomicznych w dyscyplinie: ekonomia i przekazała postępowanie do ponownego procedowania.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o odrzucenie skargi Rady Kolegium Zarządzania i Finansów [...] podnosząc, iż była ona organem I instancji, który wydał decyzję w formie uchwały. Zdaniem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów status skarżącego jako organu I instancji powoduje, że nie jest on legitymowany do składania skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest zagadnienie dopuszczalności wniesienia skargi przez Radę Kolegium Zarządzania i Finansów [...] na decyzję z [...] lutego 2016 r. nr [...], którą uchylono decyzję Rady Kolegium Zarządzania i Finansów [...] z [...] lipca 2015 r. i przekazano postępowanie do ponownego procedowania (a więc zagadnienie dopuszczalności skargi organu I instancji na rozstrzygnięcie organu odwoławczego).
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej jako "P.p.s.a.") uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny.
Mając na względzie powyższą regulację prawną oraz okoliczności sprawy, Sąd podzielił pogląd zawarty w odpowiedzi na skargę. Sąd uznał bowiem, iż skarga została wniesiona przez nieuprawniony podmiot. W ocenie Sądu Rada Kolegium Zarządzania i Finansów [...] nie ma interesu prawnego w sprawie w rozumieniu art. 50 § 1 P.p.s.a. Interes prawny musi być zawsze jednostkowy, realny, konkretny i sprawdzalny. Podstawą interesu prawnego dla określonego podmiotu może być tylko konkretny przepis prawa materialnego, który w ten sposób stwarza mu legitymację procesową. Z przepisu tego powinno wynikać, że dana osoba (fizyczna, prawna lub inna jednostka organizacyjna) może być obarczona powinnością określonego zachowania wyznaczonego zakazem lub nakazem, oczywiście dopiero po skonkretyzowaniu ich w decyzji administracyjnej przez organ administracji publicznej, działający w granicach jego właściwości i kompetencji.
Nie budzi wątpliwości, że stroną w postępowaniu administracyjnym przed I i II instancją w rozpoznawanej sprawie był K. P. Rada Kolegium Zarządzania i Finansów [...] występowała w postępowaniu administracyjnym jako organ wydający, w formie uchwały, decyzję pierwszoinstancyjną. Tym samym organ ten nie ma przymiotu strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym.
Wskazać należy, iż kwestia dopuszczalności wnoszenia skarg do sądu administracyjnego przez organy administracji publicznej była dotychczas rozstrzygana w sposób jednolity i jednoznaczny w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. W wyroku z 22 lipca 1999 r., sygn. akt II SA974/99 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż "stroną w postępowaniu sądowoadministracyjnym nie może być organ, który w rozpatrywanej przez Sąd sprawie był powołany do wydania decyzji administracyjnej. Innymi słowy, inna jest rola procesowa organu, a inna strony. Nie można w tej samej sprawie występować jako organ, a potem jako strona w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym" (lex nr 46296). W postanowieniu z 6 lipca 2009 r. (sygn. akt
I SA/Wr 941/09, lex nr 508740), Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał zaś, iż "burmistrz, działający w sprawie jako organ I instancji, nie może kwestionować rozstrzygnięcia wydanego w tej samej sprawie przez organ podatkowy wyższej instancji. W ustawowej roli organu orzekającego bowiem nie ma miejsca na jego własny interes prawny lub obowiązek, nawet gdy w rzeczywistości decyzja ta dotyka bezpośrednio lub pośrednio jego praw i obowiązków".
Mając powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji.