Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Solarski po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. D. oraz E. D. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] października 2008 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - p o s t a n a w i a - odmówić zawieszenia postępowania.
II SA/Rz 986/12
U Z A S A D N I E N I E
Rada Miasta [...] uchwałą z dnia [...] października 2008 r., nr [...] uchwaliła Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego nr [...] w rejonie ul. P. w R.
K. D. oraz E. D. wnieśli skargę na w/w uchwałę w części w jakiej ustalenia planu określają przeznaczenie ich nieruchomości, a to działki nr 277/5 obr. [...] na cele "usług publicznych oświaty - przedszkole", działki nr 272/3 obr. [...] na cele "usług publicznych oświaty, w szczególności na poziomie gimnazjalnym" i wnieśli o stwierdzenie, że uchwała w części objętej skargą jest niezgodna z prawem.
Pismem z dnia 2 listopada 2012 r. skarżący złożyli wniosek o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 126 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.
z 2012 r., poz. 270, określanej dalej jako P.p.s.a.). Jako przyczynę zawieszenia wskazali sugestię organu (zawartą w piśmie z dnia 19 października 2012 r., stanowiące załącznik do wniosku), jakoby do nabycia nieruchomości objętej kwestionowanym w sprawie planem mogło dojść po uchwaleniu budżetu gminy na 2013 r. Poinformowali, że pismem z dnia 2 listopada 2012 r. zwrócili się do organu o poparcie przedmiotowego wniosku.
W odpowiedzi Prezydent Miasta [...] wniósł o jego oddalenie i wskazał, że przedmiotem kontroli Sądu w niniejszej sprawie jest akt prawa miejscowego organu stanowiącego gminy w postaci uchwały w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Tymczasem skarżący pragną uczynić elementem przedmiotu kontroli Sądu działania administracji publicznej, które mogą mieć miejsce dopiero po podjęciu wyżej wymienionego aktu prawa miejscowego. Reasumując Prezydent stwierdził, że kwestie odniesione w piśmie z dnia 19 października 2012 r., które dotyczą realizacji roszczenia o wykupienie części nieruchomości skarżących albo wniosku o zaoferowanie im przez gminę - miasto R. nieruchomości zamiennej, (wskazane przez skarżących jako uzasadnienie wniosku o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego), nie stanowią przeszkody w rozpoznaniu sprawy objętej skargą.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 126 P.p.s.a., sąd może zawiesić postępowanie na zgodny wniosek stron. Wyjaśnienia wymaga, że zgodny wniosek stron o zawieszenie postępowania jest samoistną przesłanką jego zawieszenia. Wniosek ten może być zgłoszony w piśmie procesowym lub ustnie na rozprawie. O tym, że zawieszenie postępowania nastąpiło na zgodny wniosek stron, decydują zaprotokołowane lub stwierdzone pismem ich oświadczenia (por. uchwałę SN z 13 marca 1985 r., III CZP 1/85, Lex Polonica nr 311683, OSNCP 1985, nr 11, poz. 171). Brak poparcia wniosku o zawieszenie postępowania przez jedną ze stron uniemożliwia sądowi wydanie postanowienia o zawieszeniu postępowania, chyba że wskazane przez stronę wnioskującą powody przemawiające za zawieszeniem postępowania dają sądowi podstawę do działania z urzędu (zob. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz Romańska Marta, Knysiak-Molczyk Hanna, Woś Tadeusz - komentarza do dz. III rozdz. 9 art. 126: Marta Romańska).
Skoro skarżący złożyli wniosek o zawieszenie postępowania w oparciu o art. 126 P.p.s.a. w związku z powyższym Sąd wezwał organ do złożenia oświadczenia, czy wyraża zgodę na zawieszenie postępowania.
W odpowiedzi na powyższe Prezydenta Miasta [...] nie wyraził zgody na zawieszenie postępowania, co stanowi dla Sądu podstawę do odmowy zawieszenia postępowania w sprawie, tymbardziej, że wskazane przez skarżących powody przemawiające za zawieszeniem postępowania nie dają Sądowi podstawy do działania z urzędu
Z tych względów, na podstawie art. 126 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.