Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Ewa Wojtyna po rozpoznaniu w dniu 6 stycznia 2010r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na decyzję Rektora Uniwersytetu [...] z dnia [...] października 2009r. znak: [...] w przedmiocie zawieszenia w prawach studenta - postanawia - umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne
A. K. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na decyzję Rektora Uniwersytetu [...] z dnia [...] października 2009r. znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Prorektora ds. Studenckich i Kształcenia z dnia [...] września 2009r. znak: [...], która zawieszała wyżej wymienioną w prawach studenta Uniwersytetu [...] w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa, do czasu wydania orzeczenia przez Senacką Komisję Dyscyplinarną dla studentów Uniwersytetu [...].
W piśmie, które wpłynęło do tut. Sądu w dniu 28 grudnia 2009r. A. K. oświadczyła, iż cofa skargę i w związku z tym wnosi o umorzenie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. skarżący może cofnąć wniesioną przez siebie skargę. Oświadczenie w tym przedmiocie jest co do zasady wiążące dla Sądu. Tylko w sytuacji, gdyby zmierzało ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności, wówczas Sąd obowiązany jest do uznania cofnięcia skargi za niedopuszczalne.
Procesowym skutkiem oświadczenia o cofnięciu skargi jest konieczność umorzenia postępowania nią zainicjowanego, co wynika z art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a.
Przechodząc do okoliczności sprawy należy stwierdzić, że postępowanie wszczęte ze skargi A. K. podlega umorzeniu. Wyżej wymieniona cofnęła bowiem skargę. Nadto nie zachodzą wskazane wyżej okoliczności wyłączające skuteczność takiego oświadczenia, o których mowa w art. 60 P.p.s.a.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 w zw. z art. 60 P.p.s.a.