Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Małgorzata Futera po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2017 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych i o ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi P.M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania rozgraniczeniowego - postanawia - I. umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienia od kosztów sądowych, II. ustanowić dla skarżącego adwokata.
II SA/Rz 743/17
U Z A S A D N I E N I E
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę P.M. (dalej: skarżący) na postanowienie opisane w sentencji, w wyniku czego skarżący wniósł o przyznanie prawa w postaci zwolnienia od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata, argumentując w uzasadnieniu wniosku, że jedynie adwokat może sporządzić skargę kasacyjną. Trudna sytuacja materialna uniemożliwia skarżącemu poniesienie jakichkolwiek wydatków. Posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, pobiera z tego tytułu rentę w wysokości ok. 820 zł. Jest ona jedynym źródłem utrzymania. Jako majątek skarżący wskazał dom o pow. 160 m², wartości 50.000 zł i nieruchomość rolną o pow. 2,61 ha. Stałe wydatki w miesiącu to energia elektryczna 75 zł, gaz 75 zł, woda i kanalizacja 50 zł, koszty leczenia 150 zł. Na wezwanie o dodatkowe oświadczenie o stanie majątkowym i możliwościach płatniczych, skierowane w ramach uzupełniającego postępowania wyjaśniającego, na podstawie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.)- zwanej dalej P.p.s.a., skarżący oświadczył, że żyje bardzo skromnie i oszczędnie, nie posiada rachunków bankowych, kart kredytowych, lokat. Jest właścicielem samochodu osobowego Audi 80 z 1991 r. Koszt ubezpieczenia pojazdu wynosi 520 zł rocznie. Z pomocy materialnej i rzeczowej żadnych instytucji nie korzysta z uwagi na stan zdrowia jest pod stała opieką kilku poradni lekarskich specjalistycznych. Nie pobiera dopłat do posiadanych gruntów rolnych. Załączył orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, potwierdzenie kwoty pobieranej renty (827,19 zł), pokwitowanie opłat za śmieci, łączne zobowiązanie pieniężne, wodę i kanalizację, gaz i energię elektryczną, upomnienie. Rozpoznając wniosek stwierdzono, co następuje:
W pierwszej kolejności odnosząc się do wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych należy wyjaśnić, że skarżący został zwolniony od kosztów sądowych w całości postanowieniem referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie z dnia 14 lipca 2017 t. sygn. II SA/Rz 743/17, które znajduje się w aktach niniejszej sprawy. W związku z tym rozpoznanie wniosku w tym przedmiocie stało się zbędne. W takiej sytuacji postępowanie wywołane wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych należało umorzyć na podstawie przepisu art. 249a P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem, że jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się. W konsekwencji orzekający referendarz działając na podstawie art. 249a w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 P.p.s.a. postanowił jak w pkt. I sentencji.
Ponieważ skarżący domagał się zwolnienia od kosztów sądowych ze skutkiem pozytywnym, dlatego wniosek o prawo pomocy należy rozpoznać w zakresie całkowitym. Przesłanką do przyznania prawa pomocy w tym zakresie jest wykazanie przez wnioskodawcę, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § pkt 1 P.p.s.a.) .
Skarżący wykazał, że spełnia przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym również ustanowienie pełnomocnika z urzędu adwokata. Nie jest bowiem w stanie ponieść we własnym zakresie kosztów wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru, a to przesłanki ekonomiczne mają decydujące znaczenie w kwestii przyznania prawa pomocy. Skarżący utrzymuje się z niewysokiej renty. Prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, jego rachunki pozostają na poziomie pozwalającym na ich regulowanie przez skarżącego. Przedstawiona sytuacja materialna pozwala na stwierdzenie, że w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki do przyznania skarżącemu prawa pomocy w żądanym zakresie, dlatego na podstawie art. 246 § 1 pkt 1, art. 249a w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.