Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S., G. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2006 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia żądania uregulowania stosunków wodnych postanawia odrzucić skargę
J. S. i G. B. zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2006 r. ([...]), mocą której uchylona została decyzja Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] maja 2006 r. ([...]) odmawiająca uwzględnienia żądania J. G., zawartego we wniosku z dnia 25 sierpnia 2005 r. odnośnie uregulowania stosunków wodnych na działce nr 815/2 w M. i sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej odrzucenie, podnosząc, że skarżący nie uczestniczyli w postępowaniu administracyjnym jako strony postępowania i nie przedłożyli również pełnomocnictwa do reprezentowania którejkolwiek ze stron postępowania, ewentualnie - o oddalenie skargi, jako bezzasadnej.
Wojewódzki Sąd administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Uprawnienie do wniesienia skargi do sądu administracyjnego - jak wynika z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. 153, poz. 1270 ze zm. ) przysługuje dwu kategoriom podmiotów:
- każdemu, kto ma w tym interes prawny, oraz
- w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób prokuratorowi, Rzecznikowi Praw Obywatelskich i organizacji społecznej, jeśli sprawa mieści się w zakresie jej statutowej działalności i brała udział w postępowaniu administracyjnym.
Kryterium "interesu prawnego", na którym oparta jest legitymacja do wniesienia skargi, oznacza, że akt, czynność lub bezczynność organu administracyjnego musi dotyczyć interesy prawnego skarżącego. Musi to być jego interes własny, indywidualny i wynikający z konkretnego przepisu prawa powszechnie obowiązującego ( np. wyrok NSA z dnia 3 czerwca 10996 r., sygn. akt II SA 74/96, ONSA 1997/2/89 ). Mieć interes prawny to tyle co wskazać przepis prawa uprawniający dany podmiot do występowania z określonym żądaniem w stosunku do organu administracji ( np. wyrok NSA z dnia 22 luty 1984 r., sygn. akt I SA 1748/83 ). O "interesie prawnym" w rozumieniu powyższego przepisu można więc mówić wówczas, gdy ma on oparcie w przepisach. Zatem czy konkretny podmiot ma w danej sprawie interes prawny, decyduje przepis prawa. Jego brak oznacza, że występuje przyczyna ( jest to przyczyna o charakterze podmiotowym) powodująca w konsekwencji niedopuszczalność skargi.
Stroną postępowania administracyjnego ( w rozumieniu art. 28 k.p.a. ) zakończonego zaskarżoną decyzją był wnioskodawca J. G. - właściciel działki nr 815/1, położonej w M. oraz H. S., właścicielka działki nr 907/1, przy której usytuowany jest niedrożny rów - według wnioskodawcy - będący powodem zmiany stosunków wodnych.
Wydane w sprawie decyzje - przez organy obu instancji - zostały doręczone wnioskodawcy i H. S.
Tymczasem skargę na decyzję ostateczną z dnia [...] października 2006 r. ( [...]) złożyli J. S. i G. B. nie podając żadnych okoliczności, które pozwoliłyby na ustalenie ich związku ze sprawą. Na podstawie danych zawartych w skardze, jak również akt administracyjnych nadesłanych wraz z odpowiedzią na skargę nie można ustalić ich interesu prawnego we wniesieniu skargi.
W takim stanie rzeczy skarżący zostali wezwani o wskazanie interesu prawnego w skierowaniu skargi na wspomnianą wyżej decyzję w 7 dniowym terminie, z zastrzeżeniem rygoru odrzucenia skargi. Powyższy termin upłynął bezskutecznie ( wezwanie, o jakim mowa wyżej doręczono skarżącym 12 lutego 2007 r.)
Nie mogąc zatem domniemywać interesu prawnego J. S. i G. B. we wniesieniu skargi, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 cytowanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.