Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie referendarz sądowy Paweł Zaborniak po rozpoznaniu w dniu 8.06.2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. M., o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata, w sprawie ze skargi wyżej wymienionego, na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia [...].12.2011 r., nr [...], wydaną w przedmiocie umorzenia opłaty rocznej z tytułu wyłączenia gruntów z produkcji rolnej, - postanawia - odmówić przyznania prawa pomocy.
Wnioskiem, który wpłynął do Sądu w dniu 22.05.2012 r., skarżący H. M. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (dalej WSA) o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata. Jego wniosek dotyczy sprawy kontroli decyzji SKO o odmowie umorzenia opłaty rocznej z tytułu wyłączenia gruntu z produkcji rolnej. Sprawa ze skargi wyżej wymienionego została zakończona przed WSA na mocy postanowienia o odrzuceniu skargi z powodu uchybienia terminu do jej wniesienia.
Na obecnym etapie postępowania strona skarżąca może być zobowiązana do uiszczenia wpisu sądowego z tytułu złożenia skargi kasacyjnej od wyroku WSA. Pozostałe koszty postępowania, jakie ewentualnie może ponieść wnioskodawca sprowadzają się wynagrodzenia przysługującego fachowemu pełnomocnikowi za sporządzenie środka odwoławczego od wyroku sądu pierwszej instancji (przymus adwokacki).
Kierując się treścią wniosku PPF, ustalono, iż wnioskodawca tworzy wraz z żoną oraz trzema córkami pięcioosobowe gospodarstwo domowe. W skład jego mienia wchodzi: dom o pow. 110 m, mieszkanie o pow. 100 m, nieruchomość rolna o pow. 070 ha oraz będący w budowie zakład cukierniczy. Według oświadczenia skarżącego rodzina utrzymuje się z dochodów w łącznej wysokości 1200 zł brutto. Żona skarżącego otrzymuje netto 600 zł. Skarżący jest osobą bezrobotną. W odpowiedzi na wezwanie Sądu, skarżący wyjaśnił że jest właścicielem dwóch pojazdów, nie posiada rachunków bankowych. Jego córki posiadają rachunki lecz wyciągi bankowe kosztowałyby ok. 60 - 70 zł. Córki H. M. posiadają telefony, zaś rachunki za korzystanie z nich opłacają z otrzymywanych stypendiów. Skarżący nie jest w stanie podać wartości budowanego zakładu cukierniczego, gdyż na rzeczoznawcę go nie stać.
Stwierdzono, co następuje:
Wniosek H. M. nie zasługuje na uwzględnienie.
Skarżący wnosząc o zwolnienie od pełnych kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata z urzędu, ubiega się o przyznanie prawa pomocy w najszerszych granicach tej instytucji. Obejmują one zarówno zniesienie obciążeń fiskalnych jak i pokrycie z budżetu państwa wynagrodzenia przysługującego fachowemu pełnomocnikowi. Według treści art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. poz. 270; zwana dalej p.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje, jeżeli wnioskujący wykaże, że nie posiada jakichkolwiek możliwości pokrycia kosztów postępowania sądowego. W ten sposób, prawodawca stara się chronić podstawy zachowania minimalnej egzystencji osoby fizycznej.
O odmowie przyznania prawa pomocy w niniejszej sprawie decyduje brak wymaganej wiarygodności wniosku o prawo pomocy. Jak wynika z zestawienia sumy wydatków gospodarstwa skarżącego, pieniężne koszty życia rodziny znacznie przekraczają uzyskiwane dochody. Łączne koszty życia rodziny w skali miesiąca bez uwzględnienia kosztów budowy budynku zakładu cukierniczego wynoszą 1330 zł, zaś łączne dochody brutto stanowią kwotę ok. 1200 zł (240 zł miesięcznie na członka rodziny). Wydatki w wysokości 1330 zł nie obejmują wydatków na telefony komórkowe córek skarżącego oraz budowę zakładu cukierniczego. Zestawienie wydatków rodziny nie uwzględnia także bieżących kosztów utrzymania studiujących córek (np. koszty zakupu podręczników, dojazdu do uczelni).
Opisane przez stronę wydatki na budowę zakładu cukierniczego, muszą powodować spore wydatki, których gospodarstwo składające się z pięciu dorosłych nie byłoby w stanie pokryć dysponującą wyłącznie przychodami mniejszymi niż 1200 zł. Nie można zapomnieć, że 1200 zł jest kwotą brutto a żona skarżącego otrzymuje nie 900 zł, lecz jak wskazuje skarżący tylko 600 zł miesięcznie. Względy doświadczenia życiowego i logiki nakazują stwierdzić, że skoro strona jest w stanie planować i realizować kapitałochłonną inwestycje budowlaną, czy utrzymywać pojazdy mechaniczne (np. koszty ubezpieczenia), to musi posiadać dodatkowe i nieujawnione dla potrzeb uzyskania prawa pomocy źródła dochodów. Ten wniosek potwierdza fakt nie korzystania z pomocy społecznej przez wnioskodawcę oraz jego rodzinę. Wnioskujący spełnia kryterium dochodowe otrzymania jednego z zasiłków przewidzianych w ustawie o pomocy społecznej. Rodzina przy tak niskich dochodach wobec obecnego poziomu cen i opłat, aby żyć na granicy utrzymania koniecznego, musiałaby korzystać ze świadczeń z pomocy społecznej.
Z wyżej powołanych względów orzeczono o odmowie przyznania prawa pomocy w oparciu o art. 246 § 1 pkt 1 oraz art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a.