Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2016 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą [...] na postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania - postanawia - I. odrzucić skargę, II. zwrócić A. Sp. z o.o. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem uiszczonego w sprawie wpisu.
A. Sp. z o.o. z siedzibą [...] wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] października 2015 r. Nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia [...] września 2015 r. Nr [...] o odmowie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie wprowadzania do obrotu produktu [...] jako suplementu diety.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
skarżone postanowienie nie podlega kognicji sądowej, a zatem skarga na nie jako niedopuszczalna została odrzucona.
W myśl art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647 ze zm.) sądy administracyjne kontrolują, pod względem zgodności z prawem, działalność administracji publicznej. Zakres przedmiotowy tej kontroli wskazany jest w art. 3 § 2 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.". Jako jeden z aktów, które podlegają sądowemu badaniu art. 3 § 2 pkt 2 P.p.s.a. wymienia postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo też kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
Objęte skargą postanowienie dotyczy odmowy zawieszenia postępowania w przedmiocie wprowadzania do obrotu określonego produktu jako suplementu diety. Niewątpliwie nie kończy ono postępowania, jak też nie rozstrzyga sprawy co do jej istoty. W świetle regulacji ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23) nie przysługuje zaś na nie zażalenie. Zgodnie bowiem z art. 141 § 1 powołanej ustawy, na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. W świetle z kolei art. 101 § 3 K.p.a., na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania służy stronie zażalenie. Przy interpretacji tego ostatniego unormowania należy mieć na względzie, że na mocy art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2011 r. nr 6, poz. 11) zmieniło ono swoje brzmienie. Poprzednio treść wskazanego przepisu była następująca: "Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania służy stronie zażalenie." Wówczas nie budziło wątpliwości, że zaskarżalne zażaleniem jest zarówno postanowienie o zawieszeniu postępowania, jak i o odmowie takiego zawieszenia, o podjęciu zawieszonego postępowania oraz o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania [tak uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 22.05.2000 r. OPS 4/00, ONSA 2000/4/137]. Nowa treść powołanego art. 101 § 3 K.p.a. skłania ku przyjęciu, że w drodze zażalenia strona może zakwestionować jedynie dwa rodzaje rozstrzygnięć, a mianowicie postanowienie o zawieszeniu postępowania oraz postanowienie o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania, a zatem te, które wstrzymują dalszy bieg postępowania. Stanowisko takie pozostaje w korelacji z obowiązującą na gruncie K.p.a. zasadą szybkości postępowania, a wyrażoną w art. 12 tej ustawy. Podzielane jest ono w orzecznictwie sądowym (por. postanowienie NSA z 23.05.2013 r. II OSK 1617/12, wyrok NSA z 18.06.2013 r. II OSK 2296/12, wyrok NSA z 22.10.2013 r. II OSK 1188/12, publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Zwraca się w nim przy tym uwagę, że strona niezadowolona z tego rodzaju procesowym rozstrzygnięciem ma możliwość jego kontroli w odwołaniu od decyzji kończącej postępowanie w danej sprawie, w którym może podnieść przeciwko niemu zarzuty. Powyższe wynika z treści art. 142 K.p.a.
Skoro więc wydane w postępowaniu administracyjnym postanowienie o odmowie jego zawieszenia jest postanowieniem, na które nie służy zażalenie, to jego kontrola przez sąd administracyjny jest wyłączona również w sytuacji, jak w sprawie niniejszej, gdy organ wyższego stopnia rozpoznał wniesiony przez stronę bez stosownego uprawnienia w tym zakresie środek zaskarżenia. Nie można bowiem zakładać, że ustawodawca, z jednej strony, wyłączył dopuszczalność zażalenia na takie postanowienia, a tym samym wykluczył dopuszczalność skargi do sądu administracyjnego, a z drugiej strony uznał za dopuszczalną skargę na rozstrzygnięcie organu wyższego stopnia, wydane na skutek niedopuszczalnego zażalenia na postanowienie o odmowie zawieszenia. Możliwość skutecznego wniesienia skargi w takich przypadkach niweczyłaby bowiem cel zmiany przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, którym było przyspieszenie postępowania administracyjnego i wyłączenie kognicji sądu w wymienionych kwestiach (tak postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 12.01.2016 r.IV SA/Po 1048/15, publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Z podanych względów odrzucono niniejszą skargę w oparciu o art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a. O zwrocie uiszczonego w sprawie wpisu orzeczono z kolei na podstawie art. 232 § 1 pkt 2, § 2 P.p.s.a.