Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2014 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego - postanawia - przyznać skarżącemu prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego J. K. zawarł wniosek o zwolnienie od kosztów postępowania i przyznanie pełnomocnika z urzędu (w osobie adwokata Ł. S.). Żądanie to podtrzymał na dołączonym do skargi urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy (PPF). Wskazał w nim, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Nie pracuje ze względu na stan zdrowia. Utrzymuje się ze środków pomocy społecznej - aktualnie jest to kwota 361 zł miesięcznie. Ubiega się o przyznanie renty (sprawa jest w toku). Mieszka w domu o pow. ok. 85 m.kw.; posiada także nieruchomość rolną oraz budynek gospodarczy, lecz stan prawny w powyższym zakresie nie jest uregulowany. Jako swoje wydatki strona wskazała: 9 zł - wywóz śmieci, 150 zł - lekarstwa, 70 zł - gaz w butli, 50 zł - podatki. Ponadto, jest zadłużony na kwotę ok. 3 200 zł, za którą nabył opał.
Wniosek strony należało uwzględnić w całości. Przesądziła o tym sytuacja materialna wnioskodawcy, stanowiąca w myśl przepisów regulujących instytucję prawa pomocy jedyne kryterium w tym zakresie. Zgodnie bowiem z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", prawo pomocy w całkowitym zakresie, a o takie właśnie ubiega się skarżący, przysługuje, gdy wnioskodawca wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania (tj. kosztów sądowych oraz kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika) bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Natomiast regulujący przyznanie prawa pomocy w częściowym zakresie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. stanowi, że przysługuje ono wnioskodawcy, który wykaże, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Jak wynika z brzmienia powołanych przepisów, ciężar dowodu odnośnie do przesłanek udzielenia stronie wsparcia ze środków publicznych spoczywa na podmiocie, który wsparcia takiego się domaga.
W ocenie rozpoznającej niniejszy wniosek, brak jest wątpliwości co do tego, że sytuacja J. K. kwalifikuje go do otrzymania prawa pomocy i to w pełnym wymiarze. Wymieniony jest bowiem osobą niepracującą z uwagi na zły stan swojego zdrowia. Ubiega się wprawdzie o przyznanie renty, lecz sprawa ta jest w toku. Z tych względów, jedynym jego źródłem utrzymania są środki z pomocy społecznej w bardzo niewielkiej kwocie, wynoszącej 361 zł. Obiektywnie rzecz biorąc jest ona całkowicie nieadekwatna do zaspokojenia nawet najbardziej tylko podstawowych potrzeb jednostki. Skoro więc z dochodu strony trudno jest zapewnić utrzymanie na minimalnym choćby poziomie, to tym bardziej nie można uznać, by można z niego było pokryć koszty sądowe oraz wynagrodzenia profesjonalnego zastępcy prawnego. Aktualnie na skarżącym spoczywa obowiązek uiszczenia kwoty 500 zł tytułem wpisu od skargi, natomiast kolejne najbardziej prawdopodobne koszty, które mogą się pojawić na następnych etapach postępowania to 100 zł - opłata kancelaryjna za odpis orzeczenia z uzasadnieniem w razie oddalenia skargi oraz 250 zł - wpis od ewentualnej skargi kasacyjnej. Oczywistym jest, że poniesienie tego rodzaju wydatków pozostaje poza jakimikolwiek możliwościami finansowymi strony skarżącej.
Z uwagi na powyższe orzeczono o przyznaniu J. K. prawa pomocy w żądanym przez niego zakresie tj. zwolniono go od kosztów sądowych w niniejszej sprawie oraz ustanowiono na jego rzecz adwokata. Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowią art. 258 § 1, § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 2, § 3 i art. 246 § 1 pkt 1 i pkt 2 P.p.s.a.
Odnosząc się natomiast do żądania skarżącego dotyczącego ustanowienia pełnomocnika w osobie Ł. S. należy stwierdzić, że właściwym do wyznaczenia konkretnej osoby jako zastępcy strony jest okręgowa rada adwokacka (w niniejszym przypadku Okręgowa Rada Adwokacka [...]), nie zaś Sąd.