Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 28 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy Miejskiej w C. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie likwidacji przedszkola postanawia umorzyć postępowanie /-/ A. Łaskarzewska
Wniesioną w dniu 17 maja 2012 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargą Gmina Miejska w C. zaskarżyła rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia (...) kwietnia 2012 r., mocą którego orzeczono nieważność uchwały Rady Miejskiej w C. z dnia (...) kwietnia 2012 r. w sprawie likwidacji Przedszkola.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wskazał, iż po wniesieniu skargi, na podstawie art. 54 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), wydał w dniu (...) maja 2012 r. rozstrzygnięcie nadzorcze, którym uchylił zaskarżone do Sądu rozstrzygnięcie nadzorcze z dnia (...) kwietnia 2012 r. Mając powyższe na względzie organ wniósł o umorzenie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
.Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe. Z bezprzedmiotowością postępowania sądowoadministracyjnego w rozumieniu powołanego przepisu mamy do czynienia, kiedy w toku postępowania, a przed wydaniem wyroku przestanie istnieć przedmiot zaskarżenia. W orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że taka sytuacja zaistnieje w szczególności w rezultacie skorzystania przez organ, którego decyzja została zaskarżona, z uprawnień autokontrolnych przewidzianych w art. 54 § 3 powyższej ustawy (Por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz pod red. T. Wosia, Warszawa 2005, s. 495 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 października 2005 r., II OSK 85/05, Lex nr 188791; postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 19 października 2006r., II SA/Bk 526/06, Lex nr 194436).
Skoro zatem organ nadzorczy korzystając z uprawnień autokontrolnych określonych w art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił zaskarżoną uchwałę, a skarżąca Gmina nie skorzystała z uprawnienia zaskarżenia decyzji autokontrolnej do Sądu, to na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 powołanej powyżej ustawy Sąd zobowiązany był umorzyć postępowanie.
Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji postanowienia.
.
/-/ A. Łaskarzewska