Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Katarzyna Witkowicz-Grochowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 maja 2015r. wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi G. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2015r. Nr [...] w przedmiocie podziału nieruchomości postanawia odmówić przyznania prawa pomocy. K. Witkowicz-Grochowska
Skarżący G. J. wezwany o uiszczenie wpisu sądowego w kwocie 200 zł od skargi jaką wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z [...] stycznia 2015r., złożył wniosek o prawo pomocy domagając się zwolnienia od kosztów sądowych w całości. W uzasadnieniu argumentował, że z uwagi na niestabilną sytuację majątkową nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku dla utrzymania swojego i rodziny. Wskazał, że żona nie pracuje, zajmuje się niepełnosprawną córką, która otrzymuje rentę inwalidzką. Skarżący podał, że aktualnie nie pracuje, odkąd stracił pracę i nie może znaleźć nowej. Wnioskodawca oświadczył, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną oraz trójką dorosłych dzieci. Aktualnie skarżący jest bezrobotny, żona uzyskuje świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad niepełnosprawną córką w wysokości [...] zł miesięcznie, renta socjalna tej córki wynosi [...] zł miesięcznie, droga córka nie pracuje i nie uzyskuje dochodu, syn pracuje i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości [...] zł miesięcznie, łącznie rodzina uzyskuje [...] zł miesięcznie.
Nadto skarżący oświadczył, że posiada dom o powierzchni [...] m², działkę o powierzchni [...] m², oszczędności w kwocie [...] zł oraz samochód osobowy marki Honda z 2009r.
Przepis art. 246 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270, ze zm., dalej "p.p.s.a."), wskazuje przesłanki, na podstawie których następuje przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej (a taką osobą w niniejszej sprawie jest skarżący). W zakresie częściowym następuje ono, gdy osoba fizyczna wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznych kosztach swojego utrzymania oraz rodziny (art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a).
Podzielić należy stanowisko ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, że instytucja prawa pomocy powinna być traktowana jako wyjątek od ogólnej zasady ustanowionej w art. 199 p.p.s.a., zgodnie z którą strona ponosi samodzielnie koszty postępowania związane z jej udziałem w sprawie (por. postanowienie NSA z 21 grudnia 2006r., sygn. akt II FS 741/06).
Należy, więc podkreślić, że ciężar wykazania występowania przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na osobie składającej w tym przedmiocie wniosek. To z kolei oznacza, że wnioskodawczyni powinna poczynić wszelkie kroki mające na celu uzasadnienie i uprawdopodobnienie okoliczności, na które się powołuje, zaś uznanie, czy nastąpiło to w sposób dostateczny zostaje ocenione w toku postępowania o przyznanie prawa pomocy.
Dlatego instytucja prawa pomocy ma służyć przede wszystkim osobom, które nie mają możliwości zgromadzenia środków na opłacenie kosztów związanych z obroną swoich praw przed sądem. A zatem przytoczone we wniosku okoliczności, jak i przedstawione przez wnioskodawczynię dokumenty powinny uzasadniać wyjątkowe traktowanie, o jakim mowa w powołanej regulacji. Wnioskodawca powinien, więc wykazać w sposób niebudzący wątpliwości, że zdobycie środków niezbędnych do uczestniczenia w postępowaniu sądowym, jest obiektywnie niemożliwe.