Wniosek w przedmiocie stypendium socjalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Ewa Osipuk po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 sierpnia 2018 r. wniosku A. P. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie: B. J., M. G. i A. M. w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Uczelnianej Odwoławczej Komisji Stypendialnej Uniwersytetu z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie stypendium socjalnego postanawia oddalić wniosek. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 17 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie: sędziego A. M., M. G. i B. J., w sprawie ze skargi A. P. (dalej jako: "skarżący"), uchylił decyzję Uczelnianej Odwoławczej Komisji Stypendialnej Uniwersytetu z dnia "[...]" r., nr "[...]", umarzającej postępowanie z wniosku skarżącego o przyznanie stypendium socjalnego w zwiększonej wysokości na rok akademicki 2016/2017. W uzasadnieniu wyroku Sąd wyjaśnił, że skarga zasługiwała na uwzględnienie, jednakże z innych powodów niż podniesione w skardze.

W dniu 20 grudnia 2017 r. skarżący wywiódł skargę kasacyjną od powyższego wyroku, wnosząc o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Postanowieniem z dnia 6 lutego 2018 r. referendarz sądowy ustanowił dla skarżącego radcę prawnego.

W dniu 2 maja 2018 r. do tutejszego Sądu wpłynęła opinia prawna ustanowionego z urzędu radcy prawnego o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.

Pismem z dnia 18 maja 2018 r. skarżący domagał się kasacji wydanego wyroku i ustanowienie innego pełnomocnika.

W kolejnym piśmie z dnia 1 lipca 2018 r. skarżący wniósł o natychmiastowe "odsunięcie od sprawy" sędziów, którzy zajmowali się nią i pociągnięcie ich do odpowiedzialności za rażące łamanie "Zbioru Zasad Etyki Zawodowej" i pozbawienie skarżącego minimalnej ochrony praw. Zarzucił, że wyrok wydany został z rażącym naruszeniem prawa.

W dniu 16 lipca 2018 r. sędziowie: A. M., B. J. oraz w dniu 30 lipca 2018 r. sędzia M. G. złożyli oświadczenia o braku podstaw do wyłączenia ich z postępowania w trybie art. 18 i 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, dalej jako: "p.p.s.a.").

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Wniosek o wyłączenie sędziów jest nieuzasadniony.

Instytucja wyłączenia sędziego jest istotną gwarancją procesową prawidłowego rozpoznania sprawy. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami odnoszącymi się do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Z tych też względów wyłączenie sędziego następuje nie tylko z mocy samego prawa w sytuacjach przewidzianych w art. 18 p.p.s.a., ale także w sytuacji gdy istniejące okoliczności mogą wywołać uzasadnione wątpliwości co do bezstronności sędziego (art. 19 tej ustawy).

W takim przypadku wyłączenie może nastąpić na żądanie sędziego lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie.

Zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy zatem od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób prowadzenia postępowania przez sędziego.

Zaznaczyć należy, że strona zgłaszająca wniosek o wyłączenie sędziego od rozpoznania jej sprawy obowiązana jest uprawdopodobnić przyczynę wyłączenia. Wnioskodawca winien zatem wykazać istnienie okoliczności mogących skłaniać sędziego do kierowania się względami kwalifikowanymi jako stronnicze. Jednak skarżący takich argumentów nie podnosił, stawiając jedynie ogólnikowy zarzut nieetyczności. Skarżący zarzuca sędziom nieetyczność, gdyż nie zgadza się z argumentacją wydanego wyroku. Uważa, że wyrok wydany został z rażącym naruszeniem prawa. Okoliczność taka nie uzasadnia wyłączenie sędziego. Strona niezadowolona z wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny orzeczenia może je zaskarżyć zgodnie z przysługującym jej środkiem zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W takim trybie strona może podważać stanowisko Sądu I instancji. Przekonanie skarżącego, że wyrok nie odpowiada prawu, nie stanowi w żadnym wypadku o stronniczości sędziów w składzie orzekającym.

Strona 1/2