Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia A.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 7 lipca 2010 r. sygn. II SA/Ol 862/09 w przedmiocie podjęcia z urzędu postępowania zawieszonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 25 listopada 2009 r. sygn. akt II SA/Ol 862/089 w sprawie ze skargi A.Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie zwolnienia ze służby postanawia odrzucić zażalenie. WSA/pos.1- sentencja postanowienia
Postanowieniem z dnia 25 listopada 2009 r. (sygn. akt II SA/Ol 862/09) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie orzekł o zawieszeniu postępowania sądowego ze skargi A.Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie zwolnienia ze służby na podstawie art.125 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Uznano bowiem, iż z uwagi na ekonomikę procesową zasadne jest zawieszenie obecnie toczącego się postępowania sądowego do czasu rozpoznania skargi kasacyjnej skarżącego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 25 września 2009 r. (sygn. akt II SA/Ol 704/09), którym oddalono skargę na orzeczenie dyscyplinarne wydalenia ze służby, skoro obecnie kontrolowana decyzja Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej jest wynikiem tego orzeczenia dyscyplinarnego.
Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2010 r. (sygn. akt I OSK 1700/09) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną A.Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 25 września 2009 r. (sygn. akt II SA/Ol 704/09), wobec czego odpadła przesłanka uzasadniająca zawieszenie postępowania sądowego w sprawie skargi na decyzję organu o zwolnieniu ze służby.
Postanowieniem z dnia 7 lipca 2010 r. (sygn. akt II SA/Ol 862/09) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie orzekł o podjęciu z urzędu postępowania zawieszonego postanowieniem z dnia 25 listopada 2009 r. Postanowienie to doręczono skarżącemu w dniu 26 lipca 2010 r.
Na to postanowienie A.Z. złożył "wniosek-zażalenie" do Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzucając podjętemu rozstrzygnięciu w trybie art. 174 pkt 1 i 2 ppsa. naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię oraz przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na treść postanowienia tj:
- art. 128 § 1 pkt 4 w związku z art. 133 § 1 ppsa poprzez przyjęcie, że Sąd bez wiedzy i wniosku skarżącego mógł podjąć zawieszone postępowanie sądowe,
- art. 128 § 1 pkt 4 w związku z art. 183 § 2 w związku z art. 168 § 2 ppsa. w związku z art. 141 § 4 w związku z art. 133 § 1 ppsa poprzez przyjęcie, ze w dniu wydania skarżonego postanowienia istniały podstawy prawne do podjęcia zawieszonego postępowania,
- art. 128 § 1 pkt 4 ppsa w związku z Art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 1950 r. zwanej dalej EKPC poprzez arbitralne przyjęcie, iż w sprawie wyroku NSA (sygn. akt I OSK 1700/09) nie doszło do naruszenia Art. 6 ust. 1 tej Konwencji. Wniósł o uchylenie skarżonego postanowienia oraz wstrzymanie jego wykonania do czasu rozstrzygnięcia zażalenia.
W obszernym uzasadnieniu skarżący powołując się na konstytucyjne zasady praworządności oraz prawa do sądu wywiódł, iż postanowienie Sądu w przedmiocie podjęcia zawieszonego postępowania sądowego jako wydane w ramach uznania musi być podane kontroli instancyjnej. Nadto postanowienie to wydane zostało w oparciu o nieprawomocny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z uwagi na fakt nie uwzględnienia przez ten Sąd przepisów prawa tj. art. 183 § 2 ppsa oraz norm konstytucyjnych.