Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska po rozpoznaniu w dniu 27 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. R. na czynność Burmistrza Miasta z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia numeru porządkowego nieruchomości; w zakresie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2017 r. odrzucił skargę D. R. na czynność Burmistrza Miasta z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia numeru porządkowego nieruchomości, z uwagi na wniesienie jej po terminie.
Powyższe postanowienie zostało doręczone stronie skarżącej w dniu 7 września 2017 r.
Następnie w dniu 11 września 2017 r. pełnomocnik skarżącej wniosła zażalenie na ww. postanowienie, a strona skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
We wniosku o przywrócenie terminu strona wyjaśniła, że przyjęła, że w sytuacji gdy skargę rozpoznaje sąd, to bezpośrednio do niego należy ją przesłać. Poza tym wskazała, że błąd polegający na wysłaniu skargi bezpośrednio do Sądu , a nie do Burmistrza wynikał z braku jakichkolwiek informacji od organu i nieznajomości przepisów dotyczących wysyłania skarg.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie zasługuje na uwzględnienie.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek, Sąd miał na uwadze regulacje zawarte w art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) dalej P.p.s.a., w których określone zostały przesłanki przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej. Dodatkowo należy wskazać, że skarga w niniejszej sprawie została wniesiona przed 1 czerwca 2017 r.
Zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie takie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.).
W pierwszej kolejności, Sąd uznał, że został zachowany przez stronę skarżącą siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Mając na uwadze powyższe Sąd rozważył w dalszej kolejności, czy spełniony został warunek wynikający z art. 86 § 1 P.p.s.a., a zatem, czy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony skarżącej.
Należy podkreślić, że zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa sądowego, brak winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności w prowadzeniu swoich spraw. W rezultacie, o braku winy w niedopełnieniu obowiązku zachowania terminu do dokonania czynności procesowej można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie dającej się przezwyciężyć (patrz: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 14 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 794/99, publ.: LEX nr 40381, z dnia 2 lutego 2000 r., sygn. akt SA/Sz 2125/98, publ.: LEX nr 39797 oraz z dnia 4 października 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 560/00, publ.: LEX nr 46437).