Lublin, dnia 15 lipca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. i E. małżonków M. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...,]r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o nakazaniu wykonania określonych robót budowlanych w zakresie wniosku E. M. o przyznanie prawa pomocy p o s t a n a w i a: odmówić przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia [...] r., sygn. akt II SA/Lu 153/09 referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie odmówił przyznania prawa pomocy skarżącym J. i E. małżonkom M., którzy wnosili o zwolnienie od kosztów sądowych w ich sprawie w przedmiocie uchylenia decyzji o nakazaniu wykonania określonych robót budowlanych.
Referendarz sądowy wyjaśnił, że w piśmie zawierającym wniosek o przyznanie prawa pomocy skarżący wskazali, iż rodzina składa się z czterech osób i jedynym źródłem dochodów jest czynsz najmu budynku gospodarczego w wysokości 600 zł miesięcznie, który wystarcza jedynie na zaspokojenie podstawowych potrzeb (jedzenie, media). Prowadzą wspólne gospodarstwo z dwojgiem pełnoletnich dzieci. Ponadto wskazali, iż leczą się na przewlekłe schorzenia, co utrudnia im podjęcie stałej pracy. Wykazali, że w skład ich majątku wchodzi jedynie dom o pow. 150 m2. Podali, że nie posiadają żadnych zasobów pieniężnych, ani przedmiotów wartościowych powyżej 3000 euro. Następnie, w wyniku wezwania referendarza skarżący złożyli dokumenty źródłowe i dodatkowe oświadczenia.
Oceniając przedstawioną sytuację materialną skarżących na podstawie złożonego wniosku oraz nadesłanych dodatkowych dokumentów referendarz stwierdził, iż wniosek o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ nie ma podstaw do uznania, że znajdują się w szczególnie trudnym położeniu. Skarżący nie wyjaśnili wszystkich okoliczności dotyczących sytuacji materialnej, w szczególności odnoszących się do wysokości osiąganych dochodów i ich źródeł. Skarżący posiadają znaczny majątek nieruchomy - dom o pow. 150 m2, budynek gospodarczy wynajmowany jako sklep o pow. 72 m2, budynek masarni o pow. 400 m2 (wg oświadczenia nieużytkowany) oraz działkę o pow. 0,87 ha (decyzja w sprawie wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego za 2009 r. z dnia 27 lutego 2009 r.). Referendarz sądowy stwierdził, że oświadczenia skarżących złożone w zakresie źródeł i wysokości osiąganych dochodów są ze sobą sprzeczne. W urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący podali, że jedynym źródłem utrzymania jest dochód uzyskiwany z czynszu najmu w kwocie 600 zł brutto. Dochodu w takiej wysokości nie potwierdzają nadesłane dokumenty. We wspólnym zeznaniu podatkowym małżonków za [...] r. skarżący wykazali, że roczny przychód z tytułu najmu wyniósł 9237,17 zł (tj. 769,76 zł miesięcznie), koszty uzyskania przychodu wyniosły 7562,13 zł, a dochód za 2008 r. 1675,04 zł (tj. 139,58 zł miesięcznie). Jeszcze co innego wynikało z nadesłanego aneksu z dnia [...] r. do umowy najmu. Według § 1 aneksu, czynsz z tytułu najmu ma wynosić 644 zł netto (podatek od nieruchomości i koszty ogrzewania ma ponosić najemca).
Ponieważ oświadczenie skarżących w zakresie wysokości dochodów nie pokrywało się z nadesłanymi dokumentami, referendarz sądowy zażądał od nich dodatkowego oświadczenia wyjaśniającego powstałe w tym zakresie wątpliwości. W oświadczeniu z dnia [...] r. skarżący podał nowe okoliczności dotyczące źródeł i wysokości dochodów. Stwierdził, iż nadesłany na wezwanie z [...]r. aneks do umowy najmu nie obowiązuje od 30 października 2008 r. Według zaś aneksu z dnia [...]r. czynsz najmu zmniejszył się do wysokości 217 zł netto (koszty podatków lokalnych i ogrzewania nadal ma ponosić najemca). W oświadczeniu z dnia 17 czerwca 2009 r. skarżący podniósł, że koszty uzyskania przychodów z tytułu najmu w okresie od stycznia do kwietnia 2009 r. wyniosły 2752,18 zł i były to wydatki na energię elektryczną, które zostały zwrócone przez najemcę. W w/w oświadczeniu skarżący podał również, że zajmuje się dorywczo świadczeniem usług masarsko-wędliniarskich, z czego uzyskuje kwotę 400 zł miesięcznie. Referendarz podkreślił, że tego faktu skarżący nie ujawnili w oświadczeniu o dochodach złożonym na urzędowym formularzu, gdzie stwierdzili, że jedynym źródłem utrzymania jest dochód z najmu w kwocie 600 zł miesięcznie.