Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 20 września 2016r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. F., P. F. i J. M. na uchwałę Rady Gminy Oporów z dnia 10 października 2012r. nr XXII/89/2012 w przedmiocie zmiany "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Oporów" p o s t a n a w i a: odrzucić skargę A. F., P. F. i J. M. A. P.
A. F., P. F. i J. M. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Gminy Oporów z dnia 10 października 2012r. nr XXII/89/2012 w przedmiocie zmiany "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Oporów".
Na mocy zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 19 lipca 2016r. skarżący zostali wezwani do określenia naruszenia prawa bądź wykazania interesu prawnego, a ponadto P. F. - do złożenia dowodu wezwania właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa.
J. M. i A. F. w odpowiedzi na powyższe wezwania wskazali, że własny interes prawny wywodzą w szczególności z miejsca zamieszkania oraz posiadanego prawa własności nieruchomości znajdujących się w obszarze objętym zaskarżoną uchwałą. J. M. wyjaśniła, iż jest właścicielem działek o numerach 21, 22, 44, 45, 132 i 133 w obrębie [...] w Gminie Oporów, a ponadto posiada nieruchomość w obrębie [...] w tejże Gminie. Z kolei A. F. wskazał, że jest właścicielem działek o numerach 33/1, 32, 11/2, 38/1 w obrębie [...] oraz 79 w obrębie [...]. Skarżący zaznaczyli, że własny interes prawny wywodzą z art. 24, art. 140 oraz z art. 25 Kodeksu cywilnego w związku z przepisami ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016r. poz. 778), dalej powoływanej jako "u.p.z.p.". Ponadto wyjaśnili, że zaskarżonej uchwale w szczególności zarzucają naruszenie zasad i trybu ujętego w art. 11 u.p.z.p. i braku wskazania w załączniku graficznym nr 2 lokalizacji farm wiatrowych. J. M. i A. F. podsumowując wskazali, iż zaskarżonej uchwale zarzucają naruszenie treści przepisów art. 10, art. 11, art.12, art. 14, art. 15, art. 17, art. 19, art. 25 oraz art. 30 u.p.z.p.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 3 § 2 pkt 5 oraz pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016r. poz. 718 ze zm., dalej jako: "P.p.s.a.") zakres kontroli sądowej administracji publicznej obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego oraz inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej.
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016r. poz. 446), dalej powoływanej jako "u.s.g." każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć tę uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego. Podkreślić należy, że interes, o którym mowa w art. 101 ust. 1 u.s.g., ma charakter materialnoprawny i wymaga stwierdzenia związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków skarżącego a zaskarżonym aktem. Związek ten musi być aktualny i musi dotyczyć takiej sytuacji prawnej, którą można określić jako własną, indywidualną i konkretną danego podmiotu. Brzmienie art. 101 ust. 1 u.s.g. wskazuje, że nie jest wystarczające samo posiadanie interesu prawnego, albowiem koniecznym warunkiem zastosowania przepisu jest stwierdzenie naruszenia prawnie chronionych interesów lub uprawnień podmiotu w związku z wydaniem zaskarżonego aktu (vide wyroki NSA: z dnia 19 lipca 2011r. w sprawie I OSK 677/11, LEX nr 1082796; z dnia 19 czerwca 2012r. w sprawie II OSK 790/12, LEX nr 1212683). Jednocześnie należy podkreślić, że to na skarżącym ciąży obowiązek wykazania, w jaki sposób uchwała narusza jego własny indywidualny interes prawny. Strona zobligowana jest więc wykazać, że zaskarżona uchwała naruszając prawo, jednocześnie negatywnie wpływa na jego sferę prawnomaterialną przez pozbawienie albo uniemożliwienie realizacji pewnych uprawnień lub nałożenie pewnych obowiązków.