Normatywne skutki ustawienia znaku drogowego sprawiają, że orzecznictwo sądowe w kwestii niedopuszczalności orzekania przez Naczelny Sąd Administracyjny o zgodności z prawem nieobowiązujących już uchwał należy uznać za przydatne także w odniesieniu do czynności faktycznej, która utraciła moc i nie wywołuje już skutków prawnych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Leszka M. na czynność Zarządu Miasta K. w przedmiocie ustawienia znaku drogowego postanawia odrzucić skargę.
Leszek M. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego, na podstawie art. 101a ustawy o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/ czynność Zarządu Miasta K. polegającą na ustawieniu znaku pionowego o treści "Zakaz ruchu. Nie dotyczy służb komunalnych i ratowniczych" u zbiegu ul. K. i Pl. P. w K. w dniu 3 sierpnia 2000 r. Wskazał, że czynność ta naruszyła art. 7 Konstytucji RP, art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. 1997 nr 98 poz. 602 ze zm./ i par. 7 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach /Dz.U. nr 90 poz. 1006/. Skarżący wykazał, że dopełnił wymogu wezwania Zarządu Miasta K. do usunięcia naruszenia prawa i otrzymał odpowiedź odmowną.
W uzasadnieniu skargi Leszek M. wyjaśnił, że zarządzanie ruchem stanowi przejaw prawotwórczości a więc powinno być dokonywane przez organ ustawowo upoważniony. Organem zarządzającym ruchem nie jest Zarząd Miasta K. lecz Starosta Powiatu K. Przepis par. 2 ust. 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej i Spraw Wewnętrznych z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych, stanowi że napis lub symbol umieszczony na tabliczce pod znakiem stanowi jego integralną część i powinien znaleźć swoje uzasadnienie w projekcie organizacji ruchu. Żaden projekt organizacji ruchu nie zawierał takiego unormowania przez co czynność podjęta przez zarządcę drogi była nielegalna.
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik Zarządu Miasta K. wnosił o jej oddalenie lub umorzenie postępowania w razie uznania go za bezprzedmiotowe. Podniósł, że legitymację do wniesienia skargi w trybie art. 101a ustawy o samorządzie gminnym ma osoba, której prawa zostały naruszone przez podejmowane przez organ gminy czynności a skarżący nie wykazał, że w wyniku czynności Zarządu polegającej na ustawieniu znaku naruszone zostały jego prawa. W wezwaniach do usunięcia naruszenia prawa i w skardze Leszek M. zarzucał naruszenie przepisów rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach które weszło w życie z dniem 3 listopada 2000 r. i nie mogło mieć zastosowania do czynności podejmowanych przed tą datą, w szczególności do działań podejmowanych w dniu 3 sierpnia 2000 r. Skarga dotyczy stanu faktycznego mającego miejsce w 2000 r. Oznakowanie drogowe istniejące od dnia 16 listopada 2000 r. nie jest kwestionowane przez skarżącego i jest zgodne z zatwierdzonym przez Starostę projektem ruchu drogowego. W tej sytuacji w odpowiedzi na wezwanie skarżącego Zarząd nie mógł podjąć żadnych działań mogących doprowadzić do stanu zgodnego z prawem i wobec tego uznał wezwanie za bezprzedmiotowe. Nie jest zatem w chwili obecnej możliwe usunięcie ewentualnego naruszenia prawa istniejącego w okresie od 3 sierpnia 2000 r. do 15 listopada 2000 r. i wydanie aktu, który zatwierdziłby istniejącą w tym okresie organizację ruchu.