Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2015 r na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Zatorze z dnia 25 marca 2014 r., Nr LIV/429/14 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych w sołectwach Podolsze, Smolice i Palczowice postanawia: zawiesić postępowanie sądowe
Wojewoda Małopolski w piśmie z dnia 29 kwietnia 2015 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Zatorze z dnia 25 marca 2014 r., Nr LIV/429/14 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych w sołectwach Podolsze, Smolice i Palczowice.
W piśmie z dnia 21 lipca 2015 r. Burmistrz wniósł o zawieszenie postępowania w sprawie na podstawie art 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. póz. 270 ze zm.). Organ wskazał, że w dniu 30 czerwca 2015 r. Rada Miejska w Zatorze podjęła uchwałę w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego z dnia 25 marca 2014 r., Nr LIV/429/14. Wynik tego postępowania, czyli uchwalenie zmiany planu zgodnie z zarzutami skargi, uczyni złożoną skargę bezprzedmiotową.
Wojewoda Małopolski - w odpowiedzi na wezwanie sądu - wyraził zgodę na zawieszenie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 126 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U, z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a.") sąd może zawiesić postępowanie na zgodny wniosek stron. W niniejszej sprawie tego rodzaju zgodność stanowisk stron występuje, gdyż obie strony wyraziły jednakową wolę zawieszenia postępowania.
W ocenie sądu, okoliczność wszczęcia procedury zmiany planu miejscowego w zakresie wskazanym w skardze nie uzasadnia natomiast zastosowania art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., w myśl którego sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym. Zawieszenie postępowania na tej podstawie wymaga bowiem bezpośredniego związku między sprawami, ścisłego na tyle, by rozstrzygniecie w jednej sprawie zależało od orzeczenia prejudycjalnego w sprawie drugiej, wobec czego nie można tego uczynić, jeśli sąd może samodzielnie dokonać ustaleń koniecznych do rozstrzygnięcia sprawy (tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2011 r., sygn. akt II GSK 1176/10). A contrario zawieszenie z urzędu wchodzi w rachubę wówczas, gdy sąd orzekający nie jest władny samodzielnie rozstrzygnąć zagadnienia wstępnego, jakie wyłoniło się lub powstało w toku postępowania sądowego (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2010 r, sygn. akt II FSK 1127/10). Nie ulega wątpliwości, że tego rodzaju stan rzeczy zaś w niniejszej sprawie nie zachodzi. Okoliczność przystąpienia do zmiany uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie stanowi zagadnienia prejudycjalnego dla rozstrzygnięcia sprawy ze skargi na ten plan. Należy wyjaśnić, że późniejsze wyeliminowanie z obrotu prawnego zaskarżonej uchwały poprzez wydanie uchwały zmieniającej nie niweczy skuteczności wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Uchylenie/zmiana danej uchwały kolejnym chronologicznie aktem organu gminy ma zastosowanie dopiero do stanów faktycznych zaistniałych po dniu wejścia w życie tego kolejnego aktu. Innymi słowy wywołuje skutki ex nunc. Natomiast pozbawienie skutków prawnych danej uchwały możliwe jest jedynie w razie jej unieważnienia, a takiego uprawnienia nie mają organy gminy. Jedynie sąd administracyjny lub organ nadzoru nad samorządem może uchwałę unieważnić. Unieważnienie uchwały wywołuje skutek ex tunc, czyli już od daty jej wejścia w życie.
W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 126 p.p.s.a, orzekł jak w sentencji.