Kraków, dnia 21 marca 2019r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w następującym składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2019r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. G. na uchwałę nr XC/2361/17 Rady Miasta Krakowa z dnia 6 grudnia 2017 r. zmieniającą uchwałę nr CXV/1547/10 w sprawie utworzenia parku kulturowego pod nazwą Park Kulturowy Stare Miasto postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić skarżącemu R. G. 300 zł (słownie: trzysta złotych) tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
R. G. zaskarżył § 1 ust. 5 uchwały nr XC/2361/17 Rady Miasta Krakowa z dnia 6 grudnia 2017 r. zmieniającej uchwałę nr CXV/1547/10 z dnia 3 listopada 2010 r. w sprawie utworzenia parku kulturowego pod nazwą Park Kulturowy Stare Miasto (Dz. Urz. Woj. Małop. z 2017 r. poz. 8844), mocą którego w uchwale z dnia 3 listopada 2010 r. po § 6 dodano §6a. Zaskarżonej uchwale skarżący zarzucił naruszenie:
1. art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami w zakresie w jakim uchwała wprowadza ograniczenie działalności gospodarczej polegającej na transporcie osób pojazdami wolnobieżnymi elektrycznymi wyłącznie do 70 sztuk, wyłonionych w konkursie zorganizowanym przez Prezydenta Miasta Krakowa;
2. art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym - poprzez wprowadzenie obowiązku dokonywania przeglądu technicznego pojazdów wolnobieżnych, gdy tymczasem ustawa nie wprowadza takiego obowiązku w przypadku pojazdów wolnobieżnych, a zatem wskazane w załączniku nr 5 do uchwały nr CXV/1547/10 Rady Miasta Krakowa z dnia 3 listopada 2010 r. [warunki techniczne, wizualne i inne wymagania dotyczące pojazdów wolnobieżnych z napędem elektrycznym] zostały wydane bez podstawy prawnej;
3. art. 156 ust. 1 w zw. z art. 157 § 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska - w zakresie w jakim uchwała wprowadza ograniczenie używania urządzeń nagłaśniających, stanowiących wyposażenie pojazdów wolnobieżnych, za wyjątkiem indywidualnych zestawów słuchawkowych - kiedy to dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowane przez pojazdy wolnobieżne - w tym ich urządzenia nagłaśniające - nie stanowią negatywnego oddziaływania na środowisko, a zatem obowiązku ograniczenia tego oddziaływania;
4. art. 31 § 3 Konstytucji RP poprzez brak rozróżnienia przez Radę Miasta Krakowa na zasadzie proporcji odpowiedzialności indywidulanej pomiędzy odpowiedzialnością za naruszenie prawa przez osobę faktycznie kierującą pojazdem wolnobieżnym a oferenta, dla którego wydano identyfikator oraz do którego systemowo przypisany jest pojazd oznaczony konkretnym numerem identyfikacyjnym.
W uzasadnieniu skargi obszernie rozwinięto ww. zarzuty i ich argumentację. Wskazano też uzasadnienie interesu prawnego skarżącej.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta Krakowa wniosła w pierwszej kolejności o odrzucenie skargi z powodu braku po stronie skarżącej interesu prawnego w zaskarżeniu przedmiotowej uchwały; nie dowiedziono by uchwała naruszała prawo i jednoczenie negatywnie wpływała na sferę prawno - materialną skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2188) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302), dalej "P.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej wykonywana przez sądy administracyjne obejmuje w szczególności orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego jednostek samorządu terytorialnego, jak również inne niż określone w pkt 5 akty organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 § 2 pkt 6 P.p.s.a.). Z kolei zgodnie z art. 134 P.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.