Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2014r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego p o s t a n a w i a : umorzyć postępowanie sądowe.
Decyzją z dnia 4 września 2013r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Wójta Gminy R. z dnia 5 lipca 2013r. o odmowie przyznania W. P. prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności tj. P. P. wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, opłacanymi za osobę pobierającą specjalny zasiłek opiekuńczy. W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, że wnioskodawczyni nie spełnia warunku rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania stałej opieki nad niepełnosprawnym mężem, od którego zależy przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Skargę na ww. decyzję organu odwoławczego wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach W. P.
Postanowieniem z dnia 13 listopada 2013r. tut. Sąd zawiesił postępowanie sądowe, wskazując że wyrok Trybunału Konstytucyjnego (w sprawie o sygn. akt K 27/13), rozstrzygający czy przepis art. 11 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw jest zgodny z zasadą zaufania do państwa i prawa oraz z zasadą ochrony praw nabytych, będzie miał wpływ na ocenę legalności zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 27 maja 2014r. skarżąca cofnęła złożoną w niniejszej sprawie skargę.
Postanowieniem z dnia 4 czerwca 2014r. sygn. akt II SA/Ke 845/13 tut. Sąd podjął zawieszone postępowanie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 60 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270), zwanej dalej ustawą P.p.s.a, skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uznał, że w przedmiotowej sprawie cofnięcie skargi było w świetle art. 60 ustawy P.p.s.a. dopuszczalne i skuteczne.
Stosownie zatem do treści art. 161 § 1 pkt 1 ustawy P.p.s.a. postępowanie sądowe podlegało umorzeniu.