Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krzysztof Armański po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. B. na czynności Dyrektora Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w przedmiocie naruszenia praw pacjenta i udostępnienia dokumentacji medycznej p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
A.B.- przedstawicielka ustawowa małoletniej M. B. (matka) "w związku z prawem wniesienia do Sądu Administracyjnego kwestii udostępniania dokumentacji medycznej" wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na czynności (działalność) Dyrektora Szpitala [...], domagając się wyjaśnienia nieprawidłowości ujawniania bądź niezgodnego z prawem przechowywania i udostępniania historii choroby i procesu diagnostyczno-leczniczego córki M. B.. Autorka skargi wniosła o przeprowadzenie postępowania dotyczącego "naruszenia praw pacjenta (...) w związku z niepoprawnie przeprowadzoną diagnozą i zatem niepotrzebnym, bezpodstawnym zgłoszeniem do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, kuratora i Sądu". A. B. zaakcentowała, że wraz z córką oczekiwały właściwej diagnozy i leczenia urazu stanu kolanowego, tymczasem wskazano im leczenie szkodliwe, bez alternatywy i przymusowe, na które jako matka nie wyraziła zgody. O braku porozumienia pomiędzy nią a szpitalem poinformowano organ pomocy społecznej, rozpowszechniając tym samym - w sposób wybiórczy i niezgody z prawem - historię choroby córki, zgody i sprzeciw do świadczeń, świadomie wprowadzając w błąd MOPR, kuratora i sąd. Wniosła o wyjaśnienie tych kwestii przez Sąd, jak też o podjęcie działania, w toku którego Sąd rozstrzygnie prawidłowość takich postępowań dla dobra społecznego. Podniosła także, że oczekuje wyjaśnienia dlaczego MOPR i kurator nie mogą weryfikować informacji zdobytych u zgłaszających z całą dokumentacją w celu weryfikacji prawdziwości zarzutów, jak też dlaczego rodzic nie może zapoznać się w MOPR z dokumentacją dowodową zawartą w jego sprawie. Podniosła, że nie udało jej się uzyskać rozstrzygnięcia poruszonych kwestii w Izbie Lekarskiej i przed Rzecznikiem Praw Pacjenta.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Szpitala wniósł o jej odrzucenie argumentując, że sprawa pozostaje poza zakresem kognicji sądu administracyjnego. Wyjaśnił, że małoletnia córka skarżącej przebywała w Oddziale Wewnętrznym Szpitala Zespolonego (w styczniu 2018 r. Na skutek zgłoszenia dokonanego przez personel medyczny do pracownika socjalnego zatrudnionego wWS, po przeprowadzeniu czynności wyjaśniających, pracownik sporządził pismo skierowane do MOPR, stanowiące wniosek o wgląd w sytuację rodziny. Uznano bowiem za niepokojące, że A. B. nie stosuje się do zaleceń lekarzy, jak też występują duże trudności w kontakcie z matką dotyczące sposobu leczenia. Szpital nie współpracował w dalszych działaniach MOPR. Nie złożył też żadnego wniosku do sądu opiekuńczego. Organ wskazał, że skarżąca złożyła skargę do Biura Rzecznika Praw Pacjenta na działalność WSZZ, na okoliczność czego przedłożono stosowną dokumentację. Podniesiono również, że zakres problematyki poruszanej w pismach skarżącej nie należy do sfery prawa administracyjnego materialnego, a do Szpitala , jak i jego Dyrektora, nie ma zastosowania przepis art. 5 kpa.