1. Zgodnie z treścią art. 366 Kpc z powagi rzeczy osądzonej /res iudicata/ korzystają tylko prawomocne orzeczenia co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a więc orzeczenia /również postanowienia wydane w postępowaniu nieprocesowym/ rozstrzygające sprawę co do istoty. Nie korzystają natomiast z takiej powagi postanowienia, nawet prawomocne, jeżeli sprawy co do istoty nie rozstrzygają.
2. Przy odpowiednim zastosowaniu przepisu art. 366 Kpc do postępowania przed NSA /w zw. z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ powaga rzeczy osądzonej, zachodziłaby zatem tylko wtedy gdyby sprawa z wcześniejszej skargi została zakończona wyrokiem a nie postanowieniem NSA.
Naczelny Sąd Administracyjny w W. po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2001r. na rozprawie sprawy ze skargi Wojciecha Z. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 9 sierpnia 2000 r. (...) w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego i budowli - w kwestii wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi - postanawia:
1. oddalić wniosek, o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
2. skargę odrzucić
Postanowieniem z dnia 9 października 2000 r. II SA/Ka 2066/00 Naczelny Sąd Administracyjny (...) odrzucił wniesioną przez adwokata jako pełnomocnika skarżącego Wojciecha Z. skargę na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 9 sierpnia 2000 r. (...) w przedmiocie nakazu rozbiórki budynku gospodarczego oraz likwidacji kortu tenisowego. Skarga została odrzucona wobec nieopłacenia przez pełnomocnika skarżącego - adwokata wpisu stałego od skargi.
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia tej opłaty został oddalony postanowieniem tego sądu z dnia 16 stycznia 2001 r. II SA/Ka 2066/00, które zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącemu dnia 29 marca 2001 r.
Dnia 19 lutego 2001 r. została wniesiona następna skarga na ww. decyzję ostateczną. Została ona podpisana przez działającego w imieniu Wojciecha Z. - jego ojca Marka Z. Razem ze skargą został też złożony wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu tego wniosku podniesiono, że prowadzący wcześniej przedmiotową sprawę w imieniu skarżącego adwokat prowadził ją niewłaściwie co doprowadziło do odrzucenia skargi.
Dalej skarżący podniósł, iż ostatnio dowiedział się, że adwokat ten był i jest pracownikiem Urzędu Gminy w J., co stanowi "oczywistą nieprawidłowość" i dlatego też zrezygnował z jego udziału w dalszym postępowaniu.
Wezwany przez Sąd do wskazania przyczyn uchybienia terminowi do wniesienia skargi pełnomocnik skarżącego w piśmie procesowym z dnia 7 maja 2001 r. podniósł, że przyczyną tą było ustanowienie pełnomocnikiem adwokata który był jednocześnie pracownikiem zainteresowanego w sprawie Urzędu Gminy w J., co pozbawiło go możliwości obrony jego praw w toczącym się postępowaniu administracyjnym.
Niekorzystne dla niego skutki procesowe nastąpiły zatem wyłącznie "w wyniku błędu" jego dotychczasowego pełnomocnika.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności należało rozstrzygnąć kwestię dopuszczalności wniesienia skargi przez Wojciecha Z. w sytuacji gdy wcześniej jego skarga od tej samej decyzji została już odrzucona prawomocnym postanowieniem tut. Sądu.
Zdaniem Sądu formalne wniesienie nowej skargi jest w takiej sytuacji dopuszczalne. Zgodnie bowiem z treścią art. 366 Kpc z powagi rzeczy osądzonej /res iudicata/ korzystają tylko prawomocne orzeczenia co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a więc orzeczenia /również postanowienia wydane w postępowaniu nieprocesowym/ rozstrzygające sprawę co do istoty. Nie korzystają natomiast z takiej powagi postanowienia, nawet prawomocne, jeżeli sprawy co do istoty nie rozstrzygają /vide komentarz do kodeksu postępowania cywilnego pod redakcją J. Jodłowskiego i K. Piaseckiego Wydawnictwo Prawnicze W-wa 1989 r. str. 593 z podanym tam orzecznictwem i piśmiennictwem oraz postanowienie tutejszego Sądu z dnia 24 maja 2001 r. II SA/Ka 1188/01. Przy odpowiednim zastosowaniu przepisu art. 366 Kpc do postępowania przed NSA /w zw. z art. 59 ustawy o NSA/ powaga rzeczy osądzonej, zachodziłaby zatem tylko wtedy gdyby sprawa z wcześniejszej skargi Wojciecha Z. została zakończona wyrokiem a nie postanowieniem NSA.