Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2007 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania p o s t a n a w i a : 1. przyznać prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, 2. ustanowić adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. postanowieniem z dnia 8 listopada 2007 r. odrzucił skargę M.K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania.
Dnia 5 grudnia 2007 r. wpłynął do Sądu wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata. W uzasadnieniu wniosku M.K. wskazała, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, jej dochód wynosi 981 zł i składa się ze świadczenia pielęgnacyjnego (420 zł), alimentów (300 zł), zasiłku rodzinnego (108 zł) oraz zasiłku pielęgnacyjnego (153 zł). Skarżąca oświadczyła, że jej dziecko pobiera rentę inwalidzką.
Wniosek okazał się uzasadniony.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie całkowitym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika podatkowego (art. 245 § 2 p.p.s.a.).
Należy podkreślić, że co do zasady, prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. Tak więc przepisy o prawie pomocy mają zastosowanie wyłącznie do osób, które mimo największych starań nie mogą poczynić oszczędności i ponieść kosztów postępowania sądowego.
W świetle faktów podanych przez M. K. nie może budzić najmniejszych wątpliwości teza, iż znajduje się ona w trudnej sytuacji materialnej.
Skarżąca utrzymuje się bowiem ze świadczenia pielęgnacyjnego, zasiłku rodzinnego oraz alimentów w łącznej wysokości 981 zł. Nadto posiada schorowane dziecko, które pobiera rentę inwalidzką.
W świetle zasad doświadczenia życiowego w pełni uprawniony jest zatem wniosek, iż posiadane przez skarżącą środki pieniężne pozwalają jedynie na zabezpieczenie podstawowych potrzeb życiowych wnioskodawczyni i jej dziecka.
Z tych względów należało uznać, iż M.K. wykazała, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.