Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2011 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku J.B. o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie udzielenia wyjaśnień postanawia: 1. przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, 1. ustanowić adwokata.
Dnia 13 marca 2011 r. wpłynął do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wniosek J.B. o przyznanie prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca podał, że dochód jego czteroosobowej rodziny wynosi łącznie 1.937,21 zł (brutto) i składa się z zasiłku dla bezrobotnych (420,60 zł brutto), wynagrodzenia żony (900 zł brutto), świadczeń rodzinnych (182 zł) oraz dodatku mieszkaniowego (287,26 zł).
J.B. przedstawił opłaty związane z eksploatacją mieszkania (czynsz 629,18 zł, gaz 89 zł).
Wniosek jest uzasadniony.
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.) prawo pomocy w zakresie całkowitym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika podatkowego (art. 245 § 2 p.p.s.a.). Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez same strony. Celem przyznania prawa pomocy jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść, miedzy innymi kosztów sądowych (wpisu) czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika. Zasadą jest, iż prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów postępowania sądowega, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. W literaturze wskazuje się, że prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (zob. H.Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w
Sygn. akt II SA/Go 315/11 postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
W niniejszej sprawie fakty przedstawione przez J.B. świadczą o jego trudnej sytuacji materialnej. Skarżący otrzymuje bowiem zasiłek dla bezrobotnych (420,60 zł), dochód żony z tytułu zatrudnienia wynosi 900 zł (brutto). Należy wskazać, że łączny dochód czteroosobowej rodziny skarżącego wynosi 1.937,21 zł (brutto). Z przedłożonych dokumentów wynika, że skarżący uiszcza czynsz w wysokości 629,18 zł. J.B. oświadczył, że posiada dług w banku (2.000 zł).
Z treści formularza PPF wynika, że skarżący nie posiada oszczędności ani majątku. W sprawie nie występują racjonalne przesłanki mogące podważyć wiarygodność oświadczenia skarżącego odnośnie jego sytuacji majątkowej. W konkluzji należy stwierdzić, że wniosek J.B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym zawiera usprawiedliwione podstawy i dlatego został uwzględniony.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.