Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki, Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek (spr.), Asesor WSA Michał Ruszyński, Protokolant asystent sędziego Krzysztof Rogalski, po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2008 r. na rozprawie sprawy ze skargi [...] na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej p o s t a n w i a : zawiesić postępowanie.
Decyzją [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w D. ( dalej jako: PPIS ) , działając na podstawie art. 104 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeksu postępowania administracyjnego ( tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku, Nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej jako Kpa ) , art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 roku o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 roku, Nr 122,poz. 851 ze zm. ) w związku z § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 roku w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach ( Dz. U. z 2002 roku, Nr 132, poz. 1115 - dalej jako: rozporządzenie ) orzekł, iż brak jest podstaw do rozpoznania u wnioskodawcy Z.C. choroby zawodowej -obustronnego trwałego ubytku słuchu typu ślimakowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym , obliczonym jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2, 3 kHz - wymienionego w póz. 21 wykazu chorób zawodowych określonych w/w rozporządzeniu.
W uzasadnieniu organ l instancji wskazał, iż w oparciu o orzeczenie lekarskie nr [...] Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej oraz na podstawie orzeczenia nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej wydanego przez Instytut Medycyny Pracy w Łodzi nadesłanego 26 stycznia 2007 roku organ wydał w dniu 21 lutego 2007 roku o braku podstaw do stwierdzenia u wnioskodawcy choroby zawodowej, która została uchylona przez organ II instancji. PPIS przedstawiając przebieg ponownie przeprowadzonego postępowania administracyjnego w sprawie i zgromadzone dowody w jego toku dowody wskazał w szczególności na uzyskaną w wyniku polecenia WOMP opinię lekarską lekarza otolaryngologa- specjalisty audiologa stwierdzającą stan audiologiczny Z.C. stwierdzającą, iż badany nie spełnia kryteriów do orzeczenia choroby zawodowej.
Sygn. akt II SA /Go 182/08
W odwołaniu od tej decyzji Z. C. domagał się jej zmiany i stwierdzenia choroby zawodowej. W uzasadnieniu wywodził, iż jest ona niezgodna ze stanem faktycznym bowiem przez 30 lat pracował w warunkach przekraczających dopuszczalne normy hałasu przy rozładunku wagonów, jako kierowca ciągnika i ostatnio przez 10 lat jako kierowca autobusu. Kwestionował rzetelność pomiaru hałasu przeprowadzonego jego zdaniem w warunkach niż te w jakich on wykonywał pracę kierowcy autobusu.
Rozpoznając odwołanie Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w G. ( dalej jako: PWIS ), działając na podstawi art. 138 § 1 pkt 1 Kpa oraz § 2 ust. 1 i § 8 ust.1 rozporządzenia, decyzją [...] utrzymał w mocy zaskarżony akt. Przedstawiając przebieg postępowania w sprawie organ II instancji zważył, iż zgodnie z przepisem § 2 ust. 1 rozporządzenia za choroby zawodowe uważa się choroby zawodowe określone w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem iż choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy lub w związku ze sposobem wykonywania pracy zwanych narażeniem zawodowym. Wywiódł, iż zgodnie z § 8 ust 1 rozporządzenia właściwy państwowy inspektor sanitarny wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do jej stwierdzenia na podstawie materiału dowodowego a w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim o rozpoznaniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej oraz oceny narażenia zawodowego pracownika. Wskazał, iż organy inspekcji zawodowej mogą stwierdzić istnienie choroby zawodowej jedynie w wypadku łącznego spełnienia dwóch przesłanek tj. orzeczenia lekarskiego rozpoznającego chorobę zawodową i wyników dochodzenia epidemiologicznego wskazującego na istnienie związku przyczynowego między rozpoznaną chorobą a warunkami pracy. PWIS wskazał iż w rozpoznawanej sprawie Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w G. oraz Instytut Medycyny Pracy w Łodzi wydały orzeczenia o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej . Z obu orzeczeń lekarskich uzupełnionych opinią lekarza audiologa wynika, iż okolicznością wykluczającą stwierdzenie choroby zawodowej u Z.C. było stwierdzenie w 2003 roku nagłej utraty słuchu w uchu prawym i towarzyszące temu zawroty głowy oraz pogarszanie się słuchu w uchu