Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. A. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w G. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie pozwolenia wodnoprawnego w kwestii wniosku skarżącej o zmianę postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 901/12 w przedmiocie przyznania prawa pomocy p o s t a n a w i a odmówić zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 901/12 w przedmiocie przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 16 października 2012 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach oddalił wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych.
Następnie, wobec złożonego przez skarżąca sprzeciwu od ww. postanowienia, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 10 grudnia 2012 r. oddalił jej wniosek o przyznanie prawa pomocy.
W uzasadnieniu wskazano, że sytuacja finansowa skarżącej, osiągającej stały dochód w kwocie 1731 zł netto miesięcznie, pozwala na poniesienie wydatku, jakim jest na obecnym etapie postępowania wpis od skargi wynoszący 300 zł. Ponadto jest ona współwłaścicielem domu mieszkalnego, nieruchomości rolnych o pow. 2,17 oraz 2,28 ha i właścicielem pawilonów handlowych. Jest ona więc w posiadaniu majątku, który w żadnym przypadku nie pozwala zaliczyć jej do osób ubogich.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 7 lutego 2013 r. oddalił zażalenie skarżącej na powyższe postanowienie, a odnosząc się do stwierdzenia skarżącej, że przychód jej przedsiębiorstwa nie pokrył kosztów jego utrzymania, co skutkowało tym, że niektóre wydatki pokrywała ona ze świadczenia rentowego, wskazał że ponoszenie wydatków, które mają na celu utrzymanie nierentownego przedsiębiorstwa nie może być argumentem przemawiającym za przyznaniem prawa pomocy.
W piśmie z dnia 11 marca 2010 r. skarżąca złożyła kolejny wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, wskazując w uzasadnieniu wniosku na zmianę okoliczności faktycznych po ujawnieniu treści postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2013 r. Skarżąca kwestionując zawarte w tym postanowieniu rozstrzygnięcie podniosła, że nie ukryła rachunków rodziny bowiem z nikim nie zamieszkuje i nie prowadzi wspólnego gospodarstwa, nie ukryła drugiego rachunku w banku, ponieważ to bank stworzył na własne potrzeby rachunek pomocniczy dokonując na nim własnych operacji bez możliwości ingerencji przez kogokolwiek, nie ukryła również innych wydruków z rachunku bankowego. Podniosła także, że udokumentowana przez syna wpłata na jedyny rachunek, w wysokości 100 zł. była wpłatą własną na poczet prowizji i innych opłat na jego prowadzenie oraz wskazała, że udokumentowała, że wpływająca kwota zapłaty za wytworzoną energię z Odnawialnego Źródła nie pokrywa nawet wynagrodzenia dwóch pracowników stale dojeżdżających do zakładu w C.
Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych skarżąca zawarła ogólne stwierdzenia, że błędy i uchybienia nie mogą powodować ujemnych następstw dla obywatela, który działa w dobrej wierze oraz, że organ ma obowiązek stosowania przepisów dających ochronę interesów strony, która nie powinna ponosić ujemnych konsekwencji wynikających z zaniedbań administracji i wreszcie, że w państwie prawa obywatel nie może być narażony na uszczerbek majątkowy z winy organów administracji.
W ocenie Sądu przedmiotowe pismo stanowiło wniosek o zmianę postanowienia z dnia 10 grudnia 2012 r.