Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący: Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu A Spółki z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Wojewody z dnia 31 maja 2019 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia 1. odrzucić sprzeciw, 2. zwrócić skarżącej A Spółce z o.o. z siedzibą w G. ze Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu uiszczonego wpisu sądowego od sprzeciwu.
A. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku sprzeciw od decyzji Wojewody z dnia 31 maja 2019 r., nr [..], uchylającej decyzję Prezydenta Miasta z dnia 12 września 2018 r., nr [..], w całości i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Uchyloną decyzją Prezydent Miasta odmówił uchylenia decyzji własnej, w trybie wznowionego postępowania administracyjnego, o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę.
W treści sprzeciwu skarżąca zawnioskowała o uchylenie zaskarżonej decyzji formułując argumenty przemawiające, w jej przekonaniu, za brakiem podstaw do podjęcia rozstrzygnięcia kasacyjnego w trybie art. 138 § 2 k.p.a. Wskazała nadto, że wniosła sprzeciw pomimo tego, że nie była stroną pierwotnego postępowania o pozwolenie na budowę, ani wznowionego postępowania w tym przedmiocie. Wyjaśniła, że jest komplementariuszem strony tych postępowań, tj. B. W tych okolicznościach uznaniu Sądu Spółka pozostawiła ewentualne odrzucenie sprzeciwu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sprzeciw podlegał odrzuceniu.
Zgodnie z art. 64a ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., od decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 k.p.a. skarga nie przysługuje, jednakże strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw. Do sprzeciwu od decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej (art. 64b § 1 p.p.s.a.).
Zgodnie z art. 50 § 1 i § 2 p.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym oraz inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Z powyższego przepisu w pierwszej kolejności wynika, że o uprawnieniu do wniesienia skargi decyduje posiadanie interesu prawnego. O tym, czy dany podmiot ma w konkretnej sprawie interes prawny, decyduje przepis prawa. Odpowiednio zatem o możliwości skutecznego wniesienia sprzeciwu od decyzji kasacyjnej decyduje istnienie przepisu prawa materialnego, wskazującego na własne prawo (interes prawny) lub obowiązek podmiotu, które podlegają skonkretyzowaniu w postępowaniu administracyjnym. Interes prawny podmiotu wnoszącego skargę (sprzeciw) do sądu przejawia się zatem w tym, iż podmiot ten działa bezpośrednio, we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienie z nałożonego obowiązku. Skarżącym może być tylko ten podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym a aktem lub czynnością organu administracji publicznej, ale także ten, którego interes prawny wywodzony jest z przepisów prawa procesowego, jak np. adresat decyzji, z czym nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie.