Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Agnieszka Dusza-Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 26 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A. B. przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego z dnia 10 kwietnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: przyznać radcy prawnemu A. B. od Skarbu Państwa -Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy), zawierającą podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy, obejmujące sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Skarżącemu zostało przyznane postanowieniem referendarza sądowego z 29 czerwca 2017 r. prawo pomocy przez ustanowienie radcy prawnego i zwolnienie od kosztów sądowych. Okręgowa Izba Radców Prawnych wyznaczyła tym radcą - A. B..
Postanowieniem z 1 sierpnia 2017 r. Sąd odrzucił skargę J. C..
Wyznaczony radca sporządziła i złożyła w tutejszym Sądzie opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Jednocześnie złożyła wniosek o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W odniesieniu do radców powyższe zasady od dnia 2 listopada 2016 r. określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715).
W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. W§ 4 ust. 2 pkt 1-4 rozporządzenia określono okoliczności, których wystąpienie uzasadnia ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej 150% opłat określonych w rozdziałach 2-4.
Opłata w sprawie przed sądem administracyjnym, w której przedmiotem sporu nie jest należność pieniężna oraz która nie należy do właściwości Urzędu Patentowego, wynosi w pierwszej instancji - w myśl § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia - 240 zł. Zgodnie zaś z § 21 ust. 1 pkt 2 lit b) rozporządzenia opłata za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50 % opłaty określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W niniejszej sprawie opłata wynosi zatem w postępowaniu prowadzonym w ramach drugiej instancji 50 % tej kwoty - czyli 180 zł, gdyż skarżącego reprezentuje pełnomocnik wyznaczony przed wydaniem orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie w pierwszej instancji.
W ocenie referendarza sądowego przedmiotowa kwota jest adekwatna do udziału pełnomocnika w postępowaniu po wzięciu pod uwagę niezbędnego nakładu pracy pełnomocnika, a także charakteru przedmiotowej sprawy, której stopień zawiłości nie jest znaczny.
Wskazaną powyżej opłatę, zgodnie z § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia, należało podwyższyć o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności (obecnie 23 %).
W konsekwencji finalne wynagrodzenie należne pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu wynosi 147,60 zł.
Z powyższych względów, referendarz sądowy działając na podstawie art. 250 § 1 i art. 258 § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz cytowanych powyżej przepisów orzekł jak w sentencji postanowienia.