Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący asesor WSA Katarzyna Korycka po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. M. na decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] maja 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] sierpnia 2019 r. skarżąca L. M. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] maja 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) - zwanej dalej: "P.p.s.a.", warunkiem dopuszczalności skargi jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie czy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Wyczerpanie środków zaskarżenia, o których mowa w przywołanym wyżej art. 52 § 2 P.p.s.a. przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego, stanowi podstawową przesłankę dopuszczalności skargi, czyli warunek prawidłowego zaskarżenia określonego aktu. Obowiązek ten wynika z założenia, że Sąd nie wyręcza organów administracji wyższego stopnia i nie narusza podstawowej zasady dwuinstancyjności postępowania. Zasada dwuinstancyjności daje natomiast stronie prawo domagania się dwukrotnego merytorycznego rozpatrzenia jej sprawy przez dwa różne organy administrujące. Rangę tej zasady potwierdza art. 78 Konstytucji RP, w myśl którego "każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji".
Zgodnie z omówioną wyżej zasadą dwuinstancyjności postępowania zważyć należy, iż stosownie do art. 127 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - zwanej dalej: "K.p.a.", od decyzji wydanej w pierwszej instancji, organem właściwym do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ.
W przedmiotowej sprawie skarżąca wystąpiła ze skargą na decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] maja 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Od decyzji tej skarżąca powinna wnieść, zatem odwołanie do organu wyższego stopnia zgodnie z pouczeniem, tj. Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...].
Burmistrz Miasta działał w niniejszej sprawie jako organ I instancji i stąd też od wydanej decyzji przysługiwało stronie prawo wniesienia odwołania. Skarżąca wprawdzie wniosła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], które postanowieniem z dnia [...] lipca 2019 r., nr [...], jednakże w skardze określiła, że zaskarża decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] maja 2019 r., nr [...], a więc w istocie decyzję organu I instancji.
Zaskarżając decyzję I instancji, nie został spełniony formalny warunek wniesienia skargi do sądu. Powyższe skutkuje niedopuszczalnością merytorycznego rozpoznania skargi.
O powyższym Sąd, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 oraz § 3 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.