Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Saniewski po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K. na postanowienie Dyrektor Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2018 r., nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia postanawia odrzucić skargę.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2018 r., nr [...], Dyrektor Ochrony Środowiska uzgodnił projekt decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej [...] na działce nr [...] obręb [...], gmina [...].
W następstwie powyższego, skargę na ww. postanowienie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, skarżący J. K., zarzucając błędne ustalenia oddziaływania planowanej inwestycji na środowisko, co spowodowało rażące naruszenie art. 71 ust. 2 oraz art. 59 ust. 1 i ust. 2 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, poprzez wydanie postanowienia o braku obowiązku przeprowadzenia postępowania o środowiskowych uwarunkowaniach i uzyskania pozytywnej decyzji środowiskowej dla stacji bazowej telefonii komórkowej przy ul. [...] we [...].
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Ochrony Środowiska wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W świetle art. 53 ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 z późn. zm.), w sprawach ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego decyzje wydaje się po uzyskaniu odpowiednich uzgodnień, dokonywanych w trybie art. 106 kpa, z tym że zażalenie od decyzji uzgodnieniowej przysługuje wyłącznie inwestorowi. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie zawiera legalnej definicji pojęcia "inwestor". Zgodnie z art. 52 ust. 1 tej ustawy ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora. Wobec powyższego przyjąć należy, że inwestorem jest wnioskodawca występujący o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 53 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zażalenie na postanowienie w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego przysługuje wyłącznie inwestorowi. Należało zatem przyjąć, że ustawodawca na etapie rozstrzygania kwestii incydentalnych w toku postępowania o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego legitymację skargową przyznał wyłącznie inwestorowi. Zatem wniesienie skargi przez inny nieuprawniony podmiot stanowi przyczynę jej odrzucenia, bowiem skarga pochodzi od podmiotu, który skarżącym być nie może.
W niniejszej sprawie skarżący J. K., nie będąc inwestorem, złożył skargę do Sądu na postanowienie Dyrektor Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2018 r.
Tymczasem krąg podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi określa art. 50 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu, uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym, jak również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.