Jeżeli podstawą odmowy udostępnienia informacji jest prawo do prywatności osoby fizycznej, stronie ubiegającej się o taką informację nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję ostateczną organu, odmawiającą jej udostępnienia, gdyż sąd ten nie jest właściwy do rozpoznawania takiej sprawy. Może ona jedynie wystąpić zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198 ze zm./ do właściwego sądu powszechnego z powództwem o udostępnienie tej informacji.
Unormowanie art. 22 ust. 1 i 3 cyt. ustawy ma charakter bezwzględnie obowiązujący. Zatem niezgodne z treścią tego przepisu pouczenie strony przez organ o prawie wniesienia skargi na ww. decyzję ostateczną organu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie ma wpływu na jego zastosowanie.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2003 r. na rozprawie sprawy ze skargi Krystyny S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 26 lutego 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej postanawia: odrzucić skargę.
Krystyna S. 5 stycznia 2003 r. złożyła w Komendzie Wojewódzkiej Policji w G. wniosek o udzielenie informacji na temat rozstrzygnięcia sprawy dotyczącej cofnięcia pozwolenia na broń jej mężowi Leszkowi S. Istnieje bowiem obawa, że może on "użyć broni w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego".
Decyzją (...) z 13 stycznia 2002 r. (...) Komendant Policji w G. na podstawie art. 16 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198/ po rozpoznaniu tego wniosku, odmówił Krystynie S. "udostępnienia informacji publicznej, której domaga się strona z uwagi na prywatność osoby fizycznej", Według komendanta wojewódzkiego Policji kwestia posiadania broni pozostaje w sferze prywatnej osoby, która ma lub utraciła to prawo.
Komendant Główny Policji /KGP/ nie uwzględnił odwołania Krystyny S. od ww. decyzji komendanta wojewódzkiego Policji, w którym dowodziła ona, iż skoro wniosek o cofnięcie pozwolenia na broń uzasadniony był zagrożeniem życia i zdrowia jej oraz dziecka, wynikającym z gróźb Leszka S., nieodpowiedniego przechowywania broni i udostępniania jej osobom nieupoważnionym, to dochodzona informacja jest jej potrzebna do ustalenia czy zagrożenie to istnieje nadal. Decyzją z 26 lutego 2003 r. (...) KGP ww. decyzję komendanta wojewódzkiego Policji utrzymał w mocy. Podniósł w szczególności, że informacje Krystyny S. dotyczące zgłaszania pod jej adresem gróźb przez męża Leszka S., z którym pozostaje w separacji oraz przechowywania broni zostały wyjaśnione, a wyniki postępowania w tej sprawie "znalazły swoje odbicie w decyzji wydanej stronie, tj. panu Leszkowi S.". Ujawnienie treści tej decyzji osobom trzecim stanowiłoby naruszenie jego prywatności i mogłoby kolidować z jego interesem własnym. Stąd zasadne jest zastosowanie w sprawie art. 5 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu m.in. ze względu na prywatność osoby fizycznej, chyba że osoba fizyczna z tego prawa zrezygnuje. Decyzja ta nie ogranicza praw strony do złożenia wniosku w sprawie naruszenia dóbr takich jak bezpieczeństwo jej i syna.
Krystyna S. zaskarżyła powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnosząc o jej uchylenie z powodu niezgodności z prawem. Zdaniem skarżącej bezzasadnie przyjęto, że kwestia posiadania broni pozostaje w sferze prywatności Leszka S. Ochrona dóbr, które były przez niego naruszone wymaga informacji czy zagrożenie istnieje nadal. Nadto uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji nie zawiera danych osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania.
W odpowiedzi na skargę KGP wniósł o oddalenie skargi. Podtrzymał zajęte w sprawie stanowisko. Wskazał dodatkowo, że postępowanie w ww. sprawie cofnięcia pozwolenia na broń organ administracji wszczął z urzędu, zaś skarżąca nie jest stroną tego postępowania. Rozpatrując sprawę wziął pod uwagę, że zarzuty skarżącej stawiane mężowi Leszkowi S. nie potwierdziły się /postępowanie karne w sprawie gróźb karalnych i uszkodzenia ciała prowadzone na podstawie zawiadomienia skarżącej zostało przez organy ścigania umorzone/, jak również "sposób zakończenia postępowania w sprawie, w której wnioskowała o udzielenie informacji". Nadto argumentacja skarżącej dotycząca niebezpieczeństw jakie niesie za sobą posiadanie broni przez jej męża należy do sfery postępowania opartego na przepisach ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji /Dz.U. nr 53 poz. 549 ze zm./.