Dnia 1 września 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 1 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. Sp. z o.o. w N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Wr 267/15 w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. Sp. z o.o. w N. na zarządzenie pokontrolne [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] w przedmiocie podjęcia działań mających na celu ograniczenie hałasu emitowanego do środowiska postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z 21 maja 2015 r., sygnatura akt II SA/Wr 267/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił wniosek skarżącego D. Sp. z o.o. w N. o wstrzymanie wykonania zarządzenia pokontrolnego [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] stycznia 2015 r. w przedmiocie podjęcia działań mających na celu ograniczenie hałasu emitowanego do środowiska.
Sąd pierwszej instancji oddalając wniosek stwierdził, że wnioskodawca nie przywołał jakiejkolwiek argumentacji, która odnosiłaby się wprost do zaskarżonego zarządzenia i nałożonych nim obowiązków. Zaprezentowana przez skarżącego argumentacja odnosi się w istocie do decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] marca 2015 r. ustalającej wymiar kary biegnącej, która podlega odrębnej weryfikacji instancyjnej w toku postępowania administracyjnego, a następnie kontroli sądowej wraz z możliwością złożenia wniosku o udzielenie ochrony tymczasowej.
Skarżący w zażaleniu podniósł, że kara biegnąca została nałożona w oparciu o ustalenia zawarte w zarządzeniu pokontrolnym. Z tego względu istnieje bezpośredni związek między zaskarżonym zarządzeniem, a decyzją nakładającą karę. Wstrzymanie wykonania zarządzenia pokontrolnego stanowiłoby podstawę do zawieszenia naliczania nałożonej kary. Argumentem przemawiającym za koniecznością zastosowania ochrony tymczasowej jest również, w ocenie Spółki, zamówienie - w związku z obowiązkiem wynikającym z zaskarżonego zarządzenia - ładowarki kołowej w cenie 160.000 euro.
Rozpoznając zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Z zażalenia wynika, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia pokontrolnego ma na celu podważenie faktów, na których oparto decyzję o wymiarze kary biegnącej. Wnioskodawca, jak wprost wskazuje w uzasadnieniu zażalenia, zmierza do "zawieszenie naliczania nałożonej kary biegnącej". W ocenie NSA nie jest to dopuszczalne z uwagi na charakter kary biegnącej. Przede wszystkim wskazać należy, że zgodnie z art. 302 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2013 r., poz. 1232 ze zm.) właściwy organ administracji na podstawie ostatecznych decyzji określających wymiar kary biegnącej podejmuje decyzję o wymierzeniu kary w razie spełnienia przewidzianych w tym przepisie warunków. Ze sposobu określenia tych warunków wynika, że wysokość kary wymierzonej na podstawie ostatecznych decyzji określających wymiar kary biegnącej zależy od długości czasu w jakim ta kara "biegła", czyli od długości czasu utrzymywania się okoliczności uzasadniających określenie wymiaru kary biegnącej. Mając to na uwadze nie jest zrozumiałe, na czym miałoby polegać "zawieszenie naliczenia nałożonej kary biegnącej". Nie jest dopuszczalne, aby - co wydaje się jest celem skarżącego - kara ta przez okres "zawieszenia" nie była naliczana. Takie "zawieszenie" unicestwiłoby jej skutki nawet wówczas, gdy po zakończeniu sprawy przed Sądem administracyjnym okazałoby się, że została ona określona zgodnie z prawem. Tym samym nie jest więc dopuszczalne także wstrzymanie wykonanie zaskarżonego zarządzenia pokontrolnego, co w opinii skarżącego ma zmierzać do tego samego celu.
Jeżeli chodzi o podniesiony w zażaleniu argument związany z zamówieniem przez skarżącego maszyny za cenę równą 160.000 euro, to stwierdzić należy, że ta okoliczność sama w sobie nie uzasadnia wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Skarżący nie wyjaśnił bowiem, w jaki sposób zapłata tej kwoty wpłynie na sytuację skarżącego jako przedsiębiorcy, w szczególności w jaki sposób z uwzględnieniem sytuacji gospodarczej (kondycji finansowej) skarżącego spowoduje trudne do odwrócenia skutki lub niebezpieczeństwo powstania znacznej szkody.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), postanowił jak w sentencji.