Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z.D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 28 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 387/14 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Z.D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 28 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 387/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, w sprawie ze skargi Z. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] stycznia 2014 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy, odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od wpisu od skargi.
W uzasadnieniu wskazano, że ze złożonych oświadczeń wynika, iż wnioskodawczyni jest studentką czwartego roku studiów dziennych Architektury Krajobrazu na Uniwersytecie Rzeszowskim. Nie pracuje, nie ma żadnych dochodów ani oszczędności. Przez pewien okres mieszkała na stancji w Rzeszowie, jednak ostatnio z braku środków finansowych dojeżdża na zajęcia, często autostopem z różnych miejsc noclegu od znajomych, dalszej rodziny i z domu rodzinnego, gdzie jest formalnie zameldowana. Poniesienie wydatku na wpis przekraczać ma zatem jej możliwości finansowe i zamykać drogę sądową. Nie prowadzi z rodzicami wspólnego gospodarstwa domowego, którzy dodatkowo nie akceptują wielu jej wyborów życiowych, w tym kontynuowanej nauki.
W ocenie Sądu w sprawie nie ziściły się przesłanki do uwzględnienia wniosku, albowiem wnioskodawczyni nie wykazała zaistnienia okoliczności uzasadniających udzielenie jej prawa pomocy. Zdaniem Sądu strona może ubiegać się o przyznanie prawa pomocy, jednak musi wykazać zaistnienie okoliczności uzasadniających jej udzielenie. Nie może przy tym ograniczyć się do złożenia oświadczeń, jakie uznaje za stosowne, ale musi współdziałać z Sądem w wyjaśnieniu jej rzeczywistej sytuacji materialnej i życiowej.
Rozpoznając złożony wniosek Sąd uznał, że wnioskodawczyni z powyższych obowiązków się nie wywiązała. Wprawdzie oświadczyła, że nie może ponieść wydatku związanego z wpisem, jednak nie wyjaśniła szeregu okoliczności jej dotyczących. Informowała, że podczas studiów mieszkała przez pewien czas na stancji, jednak nie ujawniła źródeł pokrywania związanych z tym wydatków. Nie podała też, w jaki sposób - przy rzekomym braku środków, utrzymuje się aktualnie, chociaż nie korzysta z pomocy społecznej, i jakie są jej średnie miesięczne wydatki na utrzymanie (np. zakup żywności, odzieży, środków czystości, czy też przesyłki pocztowe), jak również związane ze studiowaniem. Wszak na podanym kierunku (architektura krajobrazu) wydaje się wręcz niezbędne posiadanie określonych pomocy naukowych. Nie odniosła się w ogóle do posiadanych rachunków bankowych. Nie wyjaśniła ponadto, z jakich źródeł zamierza sfinansować planowaną inwestycję, która ma mieć - analizując treść sprzeciwu, dla niej niebagatelne znaczenie, i którą chciałaby zrealizować w nieodległej przyszłości. W końcu jedynie ogólnie podaje, że mieszka u różnych osób, a w domu rodzinnym jest jedynie formalnie zameldowana, choć nie podaje żadnych konkretnych informacji z tym związanych. Znamienne jest jednak to, że poleciła kierowanie do niej korespondencji na ten właśnie adres domowy. O braku rzekomego konfliktu z rodzicami może świadczyć też to, że planowana inwestycja ma być realizowana na nieruchomościach należących do M. i E. D., co poddaje w wątpliwość wiarygodność stanowiska wnioskodawczyni w tym zakresie. Wprawdzie decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu (por. art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), to jednak przy braku środków finansowych całkowicie niecelowe wydaje się dążenie do określenia sposobu zagospodarowania tych działek z jej inicjatywny i może zostać wręcz ocenione w kategoriach niegospodarności z jej strony.