Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Walentynowicz po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 4 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Bd 901/08 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 maja 2008 r., sygn. akt II SA/Bd 209/08 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Bydgoszczy z dnia [...] stycznia 2008 r., Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: 1) uchylić zaskarżone postanowienie, 2) przywrócić skarżącemu termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa", postanowieniem z dnia 4 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Bd 901/08, odmówił M. B. przywrócenia terminu do wniesienia jego skargi o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 maja 2008 r., sygn. akt II SA/Bd 209/08, w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Bydgoszczy z dnia [...] stycznia 2008 r. w przedmiocie choroby zawodowej. W ocenie Sądu I instancji skarżący nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania nastąpiło bez jego winy. Sąd wskazał, iż skarżący we wniosku o przywrócenie terminu podnosił, że w postępowaniu prowadzonym pod sygn. akt II SA/Bd 209/08 nie był należycie reprezentowany i był pozbawiony pomocy prawnej, jednakże Sąd uznał, że to skarżący nie wypełnił przesłanego mu przez Sąd urzędowego formularza o przyznanie prawa pomocy, w konsekwencji czego postanowieniem referendarza sądowego pozostawiono wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, zaś powyższe postanowienie nie zostało zaskarżone. Odnośnie drugiej podstawy wniosku o przywrócenie terminu do wznowienia postępowania Sąd wskazał, że skarżący złożył tę skargę przed wejściem w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, a zatem skarga została złożona przedwcześnie.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył M. B. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że nie był należycie reprezentowany ponieważ nie był wezwany na rozprawę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 86 § 1 ppsa jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie z art. 87 § 2 we wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu temu terminowi, zaś w myśl § 4 równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji zawartym w zaskarżonym postanowieniu. W sprawie niniejszej wskazać należy, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego, o którym mowa w zaskarżonym postanowieniu, to wyrok z dnia 19 czerwca 2008 r., sygn. akt P 23/07, w którym Trybunał orzekł o niezgodności z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - art. 237 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.) w zakresie, w jakim nie określają wytycznych dotyczących treści rozporządzenia, oraz ) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115). Trybunał wskazał, że przepisy te tracą moc obowiązującą z upływem 12 (dwunastu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Wyrok ten został ogłoszony w dniu 2 lipca 2008 r. (Dz. U. RP z 2008 r. Nr 116 poz. 740). Zgodnie z art. 190 Konstytucji RP orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jednak Trybunał Konstytucyjny może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. Zatem dniem wejścia w życie orzeczenia Trybunału w sprawie niniejszej to 2 lipca 2008 r., niezależnie od tego kiedy tracą moc obowiązującą przepisy, co do zgodności z Konstytucją których orzekał Trybunał.
Wobec tego w myśl art. 272 § 2 ppsa skargę o wznowienie postępowania, w związku z wydaniem przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, na podstawie, którego zostało wydane orzeczenie, wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Termin do złożenia skargi o wznowienie upływał zatem w dniu 1 sierpnia 2008 r. Skarżący złożył skargę o wznowienie postępowania w dniu 17 listopada 2008 r., a następnie wobec jej odrzucenia, złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia tej skargi. Skarżący w skardze o wznowienie oraz we wniosku o przywrócenie terminu do jej złożenia podał, że nie ma wiedzy prawniczej, nie był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, a o wydaniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego dowiedział się z gazety w dniu 4 listopada 2008 r. Okoliczności te Naczelny Sąd Administracyjny uznał za wystarczające by stwierdzić, że strona bez swojej winy uchybiła terminowi do złożenia skargi o wznowienie postępowania.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na mocy 188 w związku z art. 197 ppsa.