Dnia 9 lutego 2006 roku Naczelny Sąd Administracyjny w osobie: Sędziego NSA Zygmunta Zgierskiego po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2006 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. i H. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2005 roku, sygn. akt VII SA/Wa 1575/04 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym dotyczącym zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi D. i H. M. na decyzję Burmistrza Gminy Warszawa Centrum z dnia 25 października 2002 roku, Nr [...] w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Zarządzeniem z dnia 9 listopada 2005 roku Przewodniczący Wydziału VII Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwał skarżących D. i H. M. do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia na postanowienie z dnia 25 lutego 2005 r. o odrzuceniu zażalenia na postanowienie z dnia 18 stycznia 2005 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej.
W piśmie z dnia 28 listopada 2005 roku skarżący zawarli wniosek o przyznanie im prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił D. i H. M. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, iż stosownie do treści art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi.
Skarżący wnieśli o zwolnienie ich od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję organu I instancji. Stosownie zaś do art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu przed organem właściwym w sprawie. Wobec niezłożenia przez skarżących, mimo pouczenia zwartego w decyzji Burmistrza Gminy Warszawa Centrum, odwołania do Wojewody Mazowieckiego, a tym samym niewyczerpania toku instancji, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 24 listopada 2004 roku odrzucił skargę D. i H. M. jako niedopuszczalną.
W dniu 3 stycznia 2006 roku D. i H. M. wnieśli zażalenie na postanowienie Administracyjnego dnia 13 grudnia 2005 r. W uzasadnieniu zażalenia skarżący zawarli przede wszystkim argumenty odnoszące się do legalności decyzji Burmistrza Gminy Warszawa Centrum, oświadczając ponadto, iż żyją w ubóstwie i są ludźmi schorowanymi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem nie wykazano w nim, iż zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem prawa.
Stosownie do treści art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. W przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zasadnie przyjął, iż zachodzą przesłanki określone w tym przepisie. Bezzasadność skargi, w ocenie Naczelnego Sadu Administracyjnego, zachodzi w wypadku, gdy może ona być stwierdzona bez sięgania do oceny prawnej, gdy każdy prawnik z góry, bez głębszej analizy prawnej stanu faktycznego może powiedzieć, że skarga nie może być uwzględniona.
Skarga D. i H. M. została odrzucona postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2004 roku, z uwagi na niewyczerpanie toku instancji w postępowaniu administracyjnym.
Wobec powyższego, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.