Dnia 9 lipca 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2013 roku, sygn. akt VII SA/Wa 2683/12 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi A.K. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2011 roku, znak: [...] w przedmiocie wycofania z obrotu produktu postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia 15 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek A.K. (dalej jako "skarżąca") o przywrócenie terminu do złożenia skargi na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2011 r. w przedmiocie wycofania z obrotu produktu.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że pismem z dnia 10 września 2012 r. skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] września 2011 r. Jednocześnie wniosła o przywrócenie terminu do złożenia przedmiotowej skargi.
W uzasadnieniu wniosku stwierdziła, że decyzja została wysłana na adres strony, jednak skarżąca nigdy ten decyzji nie odebrała. Wyjaśniono, że spowodowane to było działaniami I.G. - matki skarżącej, która po dwukrotnej próbie samobójczej córki, niszczyła wszelkie awiza do niej przychodzące. We wniosku wyjaśniono także, że osoba ta czyniła to ze źle pojętej troski o córkę, chcąc zaoszczędzić jej dodatkowych stresów.
We wniosku wskazano także, że stan zdrowia skarżącej w dniu 26 października 2010 r. był poważny. Została wysłana na leczenie psychiatryczne do szpitala, skąd została wypisana na własną prośbę z rozpoznaniem depresji przedłużonej. Skarżąca nie mając świadomości niszczenia korespondencji przez matkę, udzieliła pełnomocnictwa profesjonalnemu pełnomocnikowi w dniu 12 marca 2012 r. (z datą 7 lutego 2012 r.). Pełnomocnictwo przesłano do organu w tym samym dniu. Skarżąca oświadczyła, że organ nie poinformował ani jej ani też jej pełnomocnika o zakończeniu postępowania. Dopiero pomimo telefonicznych próśb o udostępnienie informacji o stanie sprawy przekazano ją stronie faksem wraz z decyzją w dniu [...] września 2012 r.
Odrzucając wniosek o przywrócenie terminu Sąd I instancji wskazał, że Sąd badając wniosek o przywrócenie terminu bada czy wnioskodawca wniósł go w terminie siedmiodniowym przewidzianym w art. 87 § 1 p.p.s.a. Sąd I instancji doszedł do przekonania, że analiza akt sprawy nie pozwala stwierdzić, iż wnioskodawczyni zachowała termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik podaje, że pełnomocnictwo zostało mu udzielone dopiero w dniu 12 marca 2012 r. i w tej dacie przesłał przesyłką poleconą organowi administracyjnemu prowadzącemu sprawę administracyjną. Kserokopia potwierdzenia nadania przesyłki na adres Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] marca 2012 r. została załączona do wniosku o przywrócenie terminu. Jest to jedyny dokument przedstawiony w sprawie. Potwierdza on tylko datę zgłoszenia się pełnomocnika do udziału w postępowaniu administracyjnym. W żadnym razie nie wykazuje on innego terminu udzielenia upoważnienia do reprezentowania strony, niż wskazany na dokumencie pełnomocnictwa termin 7 lutego 2012 r. W ocenie Sądu I instancji, zgłoszenie się przez profesjonalnego pełnomocnika do postępowania administracyjnego w dniu 12 marca 2012 r. nie uprawdopodabnia zachowania 7-dniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wniosek ten został złożony w dniu 10 września 2012 r., a więc prawie 6 miesięcy po zgłoszeniu się pełnomocnika. Zdaniem Sądu I instancji, twierdzenie pełnomocnika, że dopiero w dniu 3 września 2012 r. uzyskał informację o stanie sprawy pozostaje gołosłowne i jest niczym nieusprawiedliwione. W ocenie Sądu I instancji, pełnomocnik, który posiadał pełnomocnictwo strony skarżącej do działania w sprawie mógł przy dochowaniu należytej staranności wystąpić z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w ustawowym terminie, przedstawiając w nim okoliczności wykazujące na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi przez stronę skarżącą.