Dnia 8 czerwca 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Powiatu Kamieńskiego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2010 roku, sygn. akt VII SA/Wa 2044/09 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi Powiatu Kamieńskiego na decyzję Ministra Zdrowia z dnia 24 sierpnia 2009 roku Nr 13/09 w przedmiocie wykreślenia z rejestru zakładów opieki zdrowotnej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 11 stycznia 2010 r. odmówił Powiatowi Kamieńskiemu przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Zdrowia z dnia 24 sierpnia 2009 r. w przedmiocie wykreślenia z rejestru zakładów opieki zdrowotnej.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że ze znajdującego się w aktach sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że strona skarżąca odebrała decyzję w dniu 31 sierpnia 2009 r. Skarga na decyzję Ministra Zdrowia została przesłana przez stronę skarżącą, reprezentowaną przez pełnomocnika, w dniu 5 października 2009 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym). Jednocześnie strona złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, wskazując, że ze względu na stan zdrowia, pełnomocnik nie mógł przesłać skargi w ustawowym terminie.
Zdaniem Sądu I instancji, we wniosku nie przedstawiono faktów, które uprawdopodobniłyby okoliczności warunkujące przywrócenie terminu. Złożone przez pełnomocnika zaświadczenie lekarskie i jego zły stan zdrowia nie przesądzają o braku winy. Niekoniecznie bowiem muszą one wykluczać możność prawidłowego dokonania czynności procesowej i nadania pisma na poczcie przez inną upoważnioną osobę.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła strona skarżąca wnosząc o zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia i przywrócenie terminu do złożenia skargi, a także o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że ostatecznej akceptacji i podpisania pisma mógł dokonać tylko osobiście pełnomocnik strony.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Intencją ustawodawcy przy tworzeniu przepisów regulujących instytucję przywrócenia terminu było umożliwienie stronie obrony swoich praw czy interesów w sytuacji, gdy upływ terminów procesowych wywołał dla niej negatywne skutki prawne, przy jednoczesnym założeniu, że strona dołożyła wszelkich możliwych starań, aby takich negatywnych konsekwencji uniknąć. Pierwszorzędne znaczenie dla rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym ma zatem ustalenie, że fakt uchybienia przez stronę terminowi nie nastąpił z jej winy. Dla takiej oceny konieczne jest nie tylko dokonanie analizy okoliczności podnoszonych przez stronę, lecz również całości okoliczności sprawy.