II OZ 15 / 13 POSTANOWIENIE Dnia 17 stycznia 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 1879/12 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną gazową postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 listopada 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącej D. S. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2012 r., utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] lipca 2012 r., którą cofnięto skarżącej pozwolenie na broń palną gazową.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w skardze na powyższą decyzję zawarto wniosek o jej wstrzymanie. Sąd stwierdził, iż choć skarżąca zamieściła w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, to nie przytoczyła żadnych okoliczności na poparcie tego wniosku, co jest istotne z uwagi na treść art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.- zwanej dalej P.p.s.a.). Z powyższych przyczyn, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, jak na wstępie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła D. S., zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie w całości jako sprzecznego z obowiązującym prawem oraz o orzeczenie, że skarżona decyzja podlega wstrzymaniu wykonania do czasu wydania prawomocnego orzeczenia przez WSA, do którego strona skarżąca wniosła skargę. W uzasadnieniu wniesionego zażalenia wskazano, iż wydając zaskarżoną decyzję Komendant Główny Policji rażąco naruszył prawo, a także nie nadał jej rygoru natychmiastowej wykonalności i nie podlega ona wykonaniu z mocy prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Mając na względzie wymogi zawarte w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) stwierdzić należy, iż w okolicznościach niniejszej sprawy trafnie Sąd pierwszej instancji ocenił wniosek skarżącej jako niezasługujący na uwzględnienie, skoro prócz samego żądania w tym zakresie nie zawierał on żadnej argumentacji, która mogłaby w jakikolwiek sposób wskazywać na możliwość wystąpienia niebezpieczeństw, o jakich mowa we wskazanym wyżej przepisie. Także argumentacja przedstawiona w rozpoznawanym zażaleniu nie pozwalała w żaden sposób na zakwestionowanie prawidłowości stanowiska Sądu pierwszej instancji. Wyjaśnić też trzeba, iż rozpoznając przedmiotowy wniosek, Sąd nie dokonuje oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji, która jest przedmiotem oceny w toku rozprawy. Oparcie wniosku o ochronę tymczasową na niezgodności rozstrzygnięcia z prawem, a zwłaszcza orzeczenie Sądu w tym zakresie, niweczyłoby sądową kontrolę legalności aktu administracyjnego, jakim jest zaskarżona w sprawie decyzja (por. postanowienie Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2005 r. sygn. akt II OZ 184/05, niepubl.). Także wywody skarżącej odnośnie braku nadania rygoru natychmiastowej wykonalności zaskarżonej decyzji pozostają bez znaczenia dla oceny niniejszej sprawy tym bardziej, że wykonalność decyzji wynika z faktu uzyskania przez nią przymiotu ostateczności.
Mając powyższe okoliczności na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. oddalił zażalenie.