Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur /spr./ Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Tomasz Świstak po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Głównego Inspektora Ochrony Środowiska o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska a Marszałkiem Województwa [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku [...] Sp. z o.o. Spółka komandytowa z siedzibą w W. o wydanie wyjaśnienia dotyczącego opłaty produktowej postanawia: wskazać Marszałka Województwa [...] jako organ właściwy w sprawie.
Pismem z 26 lutego 2019 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie negatywnego sporu kompetencyjnego pomiędzy nim a Marszałkiem Województwa [...] poprzez wskazanie Marszałka Województwa [...] jako organu właściwego do rozpoznania wniosku [...] Sp. z o.o. Spółka komandytowa z siedzibą w [...] (dalej jako: Spółka), wniesionego na podstawie art. 34 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 646 z późn. zm.), w sprawie wydania wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej w jego indywidualnej sprawie (tzw. interpretacja indywidualna), tj. opłaty produktowej, o której mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1466 z późn. zm.), dalej: u.o.z.s.e.e.
W uzasadnieniu wniosku Główny Inspektor Ochrony Środowiska (dalej także: GIOŚ) podał, że w opisanym powyżej wniosku, adresowanym do Marszałka Województwa [...], Spółka wskazała, że jest podmiotem wprowadzającym sprzęt elektryczny i elektroniczny (producentem sprzętu), który w swojej ofercie poza produkowanym osprzętem elektrycznym posiada również inne elementy (łączniki, gniazda, przewody), co do których powzięła wątpliwości w zakresie ich uznania za sprzęt elektryczny i elektroniczny podlegający przepisom u.o.z.s.e.e. Konsekwencją uznania asortymentu produkowanego przez Spółkę za sprzęt elektryczny i elektroniczny jest obowiązek osiągnięcia w stosunku do niego odpowiednich rocznych poziomów zbierania, odzysku oraz przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu. W przypadku nieosiągnięcia przez przedsiębiorcę odpowiednich minimalnych poziomów, na mocy art. 72 ust. 2 u.o.z.s.e.e., zobowiązany on jest do wniesienia opłaty produktowej. Spółka wskazał również, że pismem z 22 listopada 2018 r. Minister Środowiska, udzielając odpowiedzi na jej pytanie dotyczące podlegania przepisom u.o.z.s.e.e. określonych produktów z jej asortymentu, stwierdził, że z uwagi na to, że przeznaczone są one do montażu w instalacjach, to nie spełniają definicji sprzętu elektrycznego i elektronicznego zawartej w art. 4 ust. 13 u.o.z.s.e.e., a w konsekwencji przepisy tej ustawy nie mają do nich zastosowania. Minister jednocześnie zaznaczył, że jego stanowisko nie stanowi wiążącej wykładni prawa i interpretacji wydanej w trybie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców, ponieważ na podstawie tej ustawy nie powstaje obowiązek daniny wobec tego organu. W odniesieniu do powyższego Spółka wskazała, że w jej ocenie, obowiązek wnoszenia daniny publicznej wynika z art. 78 u.o.z.s.e.e., w świetle którego do należności z tytułu opłat produktowych oraz dodatkowych opłat produktowych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.