Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Bujko, Sędziowie NSA Krystyna Borkowska, Andrzej Jurkiewicz (spr.), Protokolant Joanna Gołębiewska, po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 kwietnia 2005r. sygn. akt 3/II SA/Ka 2615/03 w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] września 2003r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanowił skargę kasacyjną odrzucić
Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2005 r. sygn. akt 3/ II SA /Ka2615/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę M. G. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] września 2003 r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej .
Wyrok ten wydano w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy .
Decyzja z dnia [...] lipca 2003r. nr [...] Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w G. orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u M. G. choroby zawodowej narządu głosu wymienione w poz. 7 wykazu chorób zawodowych. W podstawie prawnej decyzji powołał art. 1 pkt 2, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985r. o Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity Dz. U. z 1998r. nr 575 ze zm. ) oraz § 1, § 7 i 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych ( Dz. U. nr 65, poz. 294 ze zm. ). Zaś w uzasadnieniu decyzji stwierdził, iż warunkiem koniecznym do stwierdzenia choroby zawodowej jest jej uprzednie rozpoznanie przez specjalistyczną placówkę służby zdrowia oraz wskazanie, że warunki pracy w okresie zatrudnienia miały wpływ na wystąpienie zachorowania.
M. G. była badana w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy - Poradni Chorób Zawodowych w Sosnowcu oraz w Instytucie Medycyny Pracy w Sosnowcu. Obie placówki diagnostyczne nie stwierdziły w obrębie krtani badanej zmian patologicznych upoważniających do rozpoznania choroby zawodowej. Dalej organ I instancji ustalił, że strona pracowała w latach 1972 - 2002 jako nauczycielka w przedszkolu, gdzie byłą narażona na nadmierny wysiłek głosowy. Jednak biorąc pod uwagę wyniki badań lekarskich nie znalazł podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
W odwołaniu od decyzji M. G. domagał się jej uchylenia podnosząc że praca była jedyną przyczyną jej kłopotów z aparatem mowy. Dochodzenie epidemiologiczne, jak i wyniki przeprowadzonych badań nie wskazały na inną pozazawodowa przyczynę jej zachorowania. Zatem jeśli nie wykazano innej przyczyny jej zachorowania, a wykryto u niej schorzenie narządu mowy, zaś warunki pracy wskazywały na jego zawodową etiologię, to należało stwierdzić u niej chorobę zawodową.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Katowicach, powołując się na art. 138 § 1 pkt 1 Kpa decyzją z dnia 17 września 2003r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W motywach tego rozstrzygnięcia wykazał , iż M. G. pracując w latach 1972 - 2002 w trzech przedszkola na stanowisku nauczycielki była narażoną na wysiłek głosowy. Uznał więc, że pracowała w warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej narządu głosu. Następnie ustalił, iż odwołująca się była badana w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Sosnowcu i Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu, które to placówki w orzeczeniach z dnia 16 października 2002r. i 20 czerwca 2003r. nie rozpoznały u niej choroby zawodowej narządu głosu. Z drugiego orzeczenia wynikało, iż u strony stwierdzono przewlekły prosty nieżyt błony śluzowej gardła i krtani. Zatem skoro stwierdzone u niej schorzenie nie odpowiadało następstwom nadmiernego wysiłku głosowego i nie figurowało w wykazie chorób zawodowych nie było podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.