Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 kwietnia 2004 r., sygn. akt II SA/Kr 278/04 o odrzuceniu skargi E. M. i P. B. na uchwałę Zarządu Gminy w L. z dnia [...] marca 2000r., Nr [...] w przedmiocie powołania składu osobowego Komisji Doradczej do spraw scalenia gruntów postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2004 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę E. M. i P. B. na uchwałę Zarządu Gminy w L. z dnia [...] marca 2000r., w przedmiocie powołania składu osobowego Komisji Doradczej do spraw scalenia gruntów. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż skarżący nie spełnili wymogów art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. W związku z tym faktem złożona przez nich skarga była niedopuszczalna i podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Postanowieniem z dnia 19 stycznia 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny przywrócił termin do złożenia skargi kasacyjnej od powyższego postanowienia.
Dnia 28 sierpnia 2004 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł skargę kasacyjną działający z urzędu pełnomocnik skarżącego P. B. Za podstawę do uchylenia skarżonego postanowienia z dnia 27 kwietnia 2004 r. podał on naruszenie na podstawie art. 174 pkt 2) p.p.s.a. przez Sąd I Instancji przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 49 § 1 i 2 w zw. z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., poprzez przedwczesne odrzucenie skargi administracyjnej bez wcześniejszego wezwania do usunięcia jej braków formalnych. Z tej też przyczyny naruszeniu uległa regulacja art. 52 § 1 w zw z art. 52 § 4 p.p.s.a. oraz w zw. z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142, poz. 1591 ze zm.).
Ponadto skarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie prawa przez niezastosowanie art. 9 k.p.a. w zw. z art. 33 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 2003 r. Nr 178, poz. 1749 ze zm.) oraz niewłaściwe zastosowanie regulacji art. 45 ust. 1 w zw. z art. 77 ust. 2 w zw. z art. 8 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483). Niewłaściwemu zastosowaniu uległ też zdaniem skarżącego art. 2 w zw. z art. 8 wyżej wspomnianej ustawy zasadniczej.
Wskazując na powyższe pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie kosztów postępowania.
Naczelny Sad Administracyjny zważył co następuje:
Skarga kasacyjna nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do art. 52 art. § 1 i 2 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Tożsamą myśl wyraża art. 101. ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), według którego każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.