Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 15 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku S. spółki akcyjnej z siedzibą w T. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi kasacyjnej S. spółki akcyjnej z siedzibą w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 3 marca 2022 r., sygn. akt II SA/Lu 632/21 w sprawie ze skarg G. oraz S. spółki akcyjnej z siedzibą T. na postanowienie Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia 2 lipca 2021 r., znak: ZOA-XIV.7721.15.2021 w przedmiocie wstrzymania budowy postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 3 marca 2022 r., sygn. akt II SA/Lu 632/21 oddalił skargi G. oraz S. spółki akcyjnej z siedzibą T. na postanowienie Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia 2 lipca 2021 r., znak: ZOA-XIV.7721.15.2021, którym uchylono postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Puławach z dnia 12 maja 2021 r., znak: PINB.5160/1/21/M wstrzymujące inwestorowi: S. spółka akcyjna budowę zrealizowanego urządzenia reklamowego, zlokalizowanego na terenie graniczącym z pasem drogowym drogi ekspresowej [...], odcinek Węzeł K. - Węzeł N., km 32+370, strona lewa, przy drodze dojazdowej [...], na działce nr ewid. [...] w m. O., gm. M. oraz, na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, orzeczono o wstrzymaniu inwestorowi - S. Spółka Akcyjna z siedzibą w T. budowy ww. urządzenia reklamowego.
Inwestor wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku, w której poza zarzutami naruszenia przepisów prawa materialnego i procesowego, zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w całości na postawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm., dalej jako P.p.s.a.) z uwagi na to, że według niego w niniejszej sprawie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody.
Uzasadniając powyższy wniosek skarżąca kasacyjnie Spółka wskazuje, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia jest konieczne bowiem postanowienie to wywołuje daleko idące konsekwencje, w szczególności związane z obowiązkiem poniesienia niebagatelnej opłaty legalizacyjnej w wysokości 125.000,00 zł niezbędnej do kontynuowania procedury legalizacyjnej oraz uniknięcia wydania przez organ nakazu rozbiórki. Skarżący twierdzi, że uiszczenie tak wysokiej opłaty może wyrządzić jej znaczna szkodę, zwłaszcza w relacji do niewielkiej wartości przedmiotowych kontenerów. Nadto uważa, ze za wstrzymaniem wykonania przemawia fakt, że przed Trybunałem Konstytucyjnym równolegle toczy się postępowanie dotyczące analogicznej sytuacji, jak ta z którą mamy do czynienie w niniejszej sprawie. Skarżący podkreśla, że TK wstrzymał już wykonanie postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta Poznania z 11 kwietnia 2017 r. o rozbiórce urządzenia reklamowego, utrzymanego w mocy postanowieniem Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 11 sierpnia 2017 r. W ocenie Spółki, wątpliwości co do konstytucyjności art. 29 ust. 3 pkt 3 lit. c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane mogą spowodować obalenie domniemania ich zgodność i z Konstytucją, co skutkowałoby zmarnotrawieniem potencjalnie uiszczonej przez Spółkę opłaty legalizacyjnej (gdyby bowiem wskazany przepis był stosowany zgodnie z ustawą zasadniczą, potrzeba uiszczenia tej opłaty by nie powstała).