Dnia 15 lutego 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku D. R. o zawieszenie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi kasacyjnej D. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 października 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 1610/17 w sprawie ze skargi D. R. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2017 r., znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: oddalić wniosek.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 października 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 1610/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. R. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2017 r., znak: [...], którą utrzymano w mocy decyzję Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] marca 2016 r., Nr [...], o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu P. S.A. z siedzibą w K. pozwolenia na budowę dwutorowej napowietrznej linii elektroenergetycznej 400 kV O. z czasową pracą jednego toru na napięciu 220 kV w relacji O. w zakresie słupa nr 13/CZ oraz przęseł nr: 1/CZ-18/CZ /bez słupów/, 19/CZ-20/CZ /bez słupów/, 21/CZ-23/CZ /bez słupów/, 24/CZ-25/CZ /bez słupów/ na działkach położonych w gm. C.. Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku przedmiotowa inwestycja zlokalizowana jest na działkach o nr ew. [...],[...],[...] obr. D., których właścicielem jest skarżący.
W skardze kasacyjnej od ww. wyroku D. R. wniósł o zawieszenie na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", postępowania wywołanego skargą kasacyjną, podnosząc, że wynik postępowania w niniejszej sprawie zależy od wyniku dwóch spraw zawisłych przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie o sygn. akt IV SA/Wa 468/17 i IV SA/Wa 1120/17.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Przedmiotowy wniosek o zawiedzenie postępowania nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego.
Powyższy przepis reguluje podstawę fakultatywnego zawieszenia postępowania, co oznacza, że celowość zawieszenia postępowania pozostawiona jest ocenie sądu, który powinien wziąć po uwagę to jak kształtuje się stan faktyczny i prawny konkretnej sprawy.
Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności niniejszej sprawy należy wskazać, że na obecnym etapie postępowania sądowoadministracyjnego dla oceny legalności zaskarżonej decyzji o pozwoleniu na budowę nie mają wpływu zawisłe przed Sądem I instancji sprawy o sygn. akt IV SA/Wa 468/17 i IV SA/Wa 1120/17, na które wskazała we wniosku procesowym strona skarżąca w skardze kasacyjnej (są to sprawy dotyczące ustalenia lokalizacji dla przedmiotowej inwestycji). Ocena taka wynika z tego, że, po pierwsze, sąd administracyjny dokonuje oceny legalności zaskarżonej decyzji na datę jej wydania, co przy tego rodzaju inwestycji, z jaką mamy do czynienia w niniejszej sprawie, wymaga ustalenia, czy w dacie wydania zaskarżonej decyzji o pozwoleniu na budowę inwestor dysponował pozostającymi w obrocie prawnym decyzją lub decyzjami ustalającymi lokalizację inwestycji. Po drugie, aktualnie w związku z toczącymi się postępowaniami w sprawach o sygn. akt IV SA/Wa 468/17 i IV SA/Wa 1120/17 można jedynie w kategorii niepewnych przypuszczeń mówić o potencjalnej przesłance do wznowienia na podstawie z art. 145 § 1 pkt 8 K.p.a. postępowania administracyjnego w sprawie udzielonego pozwolenia na budowę. Nie ulega wątpliwości, że zaskarżona decyzja o pozwoleniu na budowę zapadła w oparciu o decyzje lokalizacyjne (co właśnie oceniał Sąd I instancji) będące przedmiotem zaskarżenia w sprawach o sygn. akt IV SA/Wa 468/17 i IV SA/Wa 1120/17, jednak dopiero wyeliminowanie z obrotu prawnego tych decyzji mogłoby stanowić podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie udzielonego pozwolenia na budowę. W ogólności należy wskazać, że dopiero zaistnienie przesłanki wznowieniowej pozwala sądowi administracyjnemu na zastosowanie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a. i uchylenie zaskarżonej decyzji. Wzajemna zaś relacja art. 145 § 1 pkt 8 K.p.a. i art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a. z art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. nie pozwala niejako na "wyczekiwanie" przez sąd administracyjny na zaistnienie przesłanki do wznowienia postępowania administracyjnego. Sąd administracyjny musi także uwzględnić racje procesowe związane z zasadą szybkości postępowania (art. 7 p.p.s.a.), mającą swe źródło w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Ponadto taka wykładnia ww. przepisów nie pozbawia stron postępowania ich praw w dochodzeniu uzyskania stanu zgodnego z prawem. Niezależnie bowiem od wyniku postępowania sądowego w sprawie pozwolenia na budowę, późniejsze zaistnienie przesłanki wznowieniowej będzie mogło stanowić podstawę do wystąpienia w trybie art. 145 § 1 K.p.a. przez strony postępowania do właściwego organu administracyjnego z wnioskiem o uchylenie pozwolenia na budowę. Wtedy właściwy organ administracyjny rozważy, czy rzeczywiście zachodzą przesłanki do uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę. Wreszcie, po trzecie, w przedmiotowej sprawie przedmiotem postępowania jest ocena w postępowaniu kasacyjnym legalności wydanego w sprawie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, co w granicach skargi kasacyjnej sprowadza się do skontrolowania przez Naczelny Sąd Administracyjny, czy zaskarżony wyrok odpowiada prawu. Na ocenę legalności ww. wyroku nie mają zaś znaczenia toczące się postępowania w sprawach o sygn. akt IV SA/Wa 468/17 i IV SA/Wa 1120/17, ponieważ w dacie wydania zaskarżonego wyroku w ww. sprawach nie zapadły rozstrzygnięcia, a przede wszystkim kwestia ewentualnej przesłanki do wznowienia postępowania administracyjnego związana w ww. sprawami nie jest przedmiotem zarzutów skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie, jak i nie stanowi okoliczności, którą przy rozpoznaniu skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 183 § 1 p.p.s.a. miałby uwzględnić z urzędu.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w niniejszej sprawie nie zachodzi zatem przesłanka, o której mowa w art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., dlatego przedmiotowy wniosek należało oddalić.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 w zw. z art. 193 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.